|
| |
Hoe den Keyser Tarisius belooft hem zyne dochter ten houwelick te geven, alwaert ooc dattet tegens haren wille waer, ende hoese in de Craem quam van eenen Sone, sonder dat het yemant gewaer worde als alleene de oude Vrouwe diese in haer bewaernisse hadde.
| |
Het ix. Capittel.
Als den Keyser ontfangen hadde den brief van zijn dochter, die hem Tolomestre presentierden, ende hoe wel datse niet en hielde eenige sake die hem tot gramschappe soude hebben behooren te verwecken wantse hem daer met ootmoedelic badt dat hem geliefde barmherticheydt met haer te hebben, als onnoosel zijnde van tgene dat men haer opgeleyt hadde, soo toonden hy hem nochtans toorniger te syn als hy plachte, gevende de oude vrouwe tot een antwoort, segt Griane, dat ic haer ontbiede, nademael sy de stouticheydt gebruyckt heeft, van my niet onderdanich te syn, dat ickse sal doen kennen wat macht dat ick ouer haer hebbe, ende datse haer vry versekere datse haer leefdaghe niet meer onder mijn ooghen comen en sal, indiense aen Tarisius niet hijlicken en wil, dien ickse gegeven hebbe, twelck haer de oude vrouwe vertelde, maer sy soude haer selven veel liever den doot aengedaen hebben, waerom dat hoewel de verdrieticheyden haer van te vorens al vexerende waren, so queldense haer nochtans alsdoen veel meer, niettemin dat en was niet te gelycken byde droefheyt, ende bykans wanhope, die haer overquam,
| |
| |
overmits datse haer bevrucht voelde, geen middel wetende om haer te verlossen datse daer door niet onteert en worde, indien men sulcx gewaer worde, dan eenen eenigen hoop hadde sy tot haer toevlucht, te weten datse met een so sware krancte bevangen worde, so dat de Medecijnmeesters haer voor verloren achten meynende dat haer leven niet langhe en soude dueren, twelck sy wel begeerden, uyt gront haers herten, niettemin (nochtans tegens haren wille) vercreech wederomme ghesontheyt, ende ten lesten bekennende dat de grootheydt van haren lichaem gaf openbaerlicke getuygenisse van haer swangbaerheyt, soo en dorstse niet opstaen uyt den Bedde, ende also bleefse eenen langen tijt, tot dat den termijn van haerder verlossinge genaecten, ende op eenen tijt quam haer de Keyser (door het lanckwijlich quellen ende bidden vande Keyserinne) besoecken, met hem brengende Tarisius, ende alsse inden toorn gecomen waren, bevonden syse so mager ende mismaeckt, dat niet tegenstaende, eenige versmadinghe ende veronweerdinghe, die den Keyser tot haer mochte hebben, soo en conste hy hem nochtans niet onthouden van weenen, daer van hy hem tbest mijden dat hy mochte, haer seggende, ghy hebt goet gevonden my ongehoorsaem te zijn, in tgene dat uwe eere ende profijt is, ende sonder my te vresen (ghelijck ghy wel getoont hebt) veel te stoutelicken geweygert hebt, den man die ic u hebbe willen geven, maer ic sweere by mijn Croone, dat ic u sal toonen ende doen gevoelen dat ghy my mishaecht hebt, want al wilt ghy oft niet, al eer ic van hier gae so sal ic u overleveren aenden genen die ick u belooft hebbe, ende nemende haer byde hant, roepende Tarisius, seyde tot hen: mijn sone op dat mijn woort warachtelic ende onverbrekelic gehouden worde, so geve ic u Griane mijn Dochter, hier teghenwoordich die ick u belooft hebbe, tracteert haer van nu voortaen als uwe vrouwe ende bruydt, daer na gaf hy hem den sleutel vanden Toorn, seggende: hout daer ick bevele u de wachte, doet daer met so ghijt verstaen sult. De Princesse dan wel bemerckende datter haer nodig was gehoorsaem te syn den wille van haren Vader, waeromme sy gheveynsde door groote voorsichticheydt hare ghedachten, ende bykans smeltende in tranen seyde hem seer erbermelicken: eylaci myn Heere, ic en had noyt gedacht, dat ghy alsulcke wreetheyt tegens my gebruycken sout, my bedwingende te nemen eenen Man, geheelicken tegens mijnen wille, niet dat Tarisius mijnder niet weerdig en was, dan wel veel meer, maer om dat ic achten dat het geslachte van de maegschap tusschen ons genoechsaem is, om te onderhouden de vrientschap die ghy hebt metten Coninck synen Vader, sonder met hem behoeven te maken eenige nieuwe verbintenisse, ende dat meer is, de opvoedinghe die wy ende mijnen Broeder Caniam tsamen gehat hebben van onse joncheyt af, heeft my so gemeynsaem ende Familiaer met hem gemaeckt, dat het my onmoghelick dunct te zijn, hem oyt also te connen respecteren als een deuchdelicker vrouwe schuldich is ha- | |
| |
ren man te doen, daeromme mijn Heere dunckt my (onder uwe correctie) dat ghy my een weynich daer in behoort te verdraghen, hoe wel dat (gemerckt den staet daer in ick ben) den dach der bruyloften soo gheringe niet ghehouden en sal worden, als geschieden sal mijn wtvaert ende begraffenisse, ende doen begonse seer te schreyen, dat den Keyser haer niet en wiste te antwoorden, maer met barmherticheyt beweegt zijnde ginck van daer, latende Tarisius by haer blijven, die haer meynden te overwinnen met schoone woorden, seggende: me vrouwe ic bidde u dat ghy u niet en quelt met het ghene dat u den Keyser geseyt heeft, om mijnent wil, want ick niet en begeere als tgene dat u ghelieft, begeerende veel liever alle mijn leven verdriet te lijden, als een oorsake te syn van eenich quaet, dat u soude mogen overcomen, hoopende dat ghy eens alsulcke bermherticheyt met my hebben sult (bekennende de liefde die ic tot u draghe, ende het devoir daer ic my aen verbinde om u dienst te doen) dat ghy my vrywillichlicken consenteren sult het welcke den Keyser beproeft u te doen doen met ghewelt, wesende veel meer verstoort door de strafheydt die hy tot noch toe met u gebruyct heeft, als door eenich dinc dat my oyt overcomen is, ende op dat ghy geen fantasie en hebt dat sulcx geschiet sy door mijn toestookinge, my zijnde in handen gestelt den sleutel van uwe gevanckenisse, ende de Wacht van uwe persone, soo stelle ick d'een ende d'ander in uwe goede geliefte, ende dit seggende, soo gaf hy haer den sleutel vanden toorn, ende sonder haer antwoort te verbeyden, bewees hy haer groote eere ende reverentie, haer latende int geselschappe van Tolomestre, alsoo bemoeyt ende haren geest getravailleert zijnde, datse daer over in slape viel, doen dochte haer in eenen droom, datse sagh eenen Leeu, comende tot haer ghelopen metten open keele om haer te verslinden, maer terstont worde sy ghewaer eenen Ridder, hebbende een bloot sweert inde hant, tot de welcke sy hare toevlucht nam hem biddende dat hy haer wilde beschermen van dit wreede beeste, nochtans antwoorden haer den Ridder geheel straffelicken, ick en sal u niet beschermen, maer mit dit sweert sal ick u t'hooft af slaen, ghy hebt also misdaen Godt uwen Schepper, om dat ghy onghehoorsaem geweest zijt uwen Vader, dat ick veel meerder oorsake hebbe u den hals af te slaen, dan u t'leven te bergen, meynt gy tegens den wille van God te connen doen, laet u genoech syn de faute die ghy met Florendos bedreven hebt (waer van dat nochtans comen sal een seer uytnemende excellente vrucht) ende betert u van nu voortaen, oft versekert u, dat ghy sterven zult den eewigen doot, sonder dat uwen oncuysschen minnaer middel sal hebben u daer voor te beschermen. Van dit grouwelick dreygemente hadde Griane sulcke verschrickinghe datse hem beloofden voortaen te doen tghene dat den Keyser haer bevelen soude, sonder daer inne te faelgeren. Ende terstondt verdween den Ridder metten Leeu als haer dochte, haer latende by een schoone Fonteyne, rontsom met boomen beplant, ende met
| |
| |
soo veele ende diversche bloemen, daer van den soeten ende welruyckenden reuck haer also verblijden ende verheuchden, gelijck oft sy noyt eenich lijden oft verdriet gheleden en hadde, waeromme sy ontwaeckte ghedachtich wesende desen droom, ende verschrict zijnde, beval sy haer devotelicken onzen Heere, hem biddende ootmoedelicken om vergiffenisse, protesterende van doen voortaen te sullen doen den will vanden Keyser, hoe wel dat sy qualick vergeten conde haren Florendos, so dat Tarisius (die haer twee oft drie dagen daer na quam visiteren) een beter gelaet toonden ende meer reverentie bewees als sy voormaels plach te doen, ende alsse tsamen coutende waren van verscheyden propoosten so seyde sy tot hem, voorwaer mijn Heere Tarisius, ghy hebt gebruyckt een so eerlicke ende beleefde sake tot my waert, also dat ick besloten hebbe geheel uwe te blijven, indien ghy vergetende de ongehoorsaemheyt die ick u ende mijnen Vader betoont hebbe, my sulcx ghenen ondanc weten en wilt in toecomende tijden. Of Tarisius alsdoen blijde was daer van en derfmen niet twijvelen, ende albereets dochte hem de tijt lange te vallen, om byden Keyser te comen, om hem sulcx te kennen te geven, in sulcker voegen, dat (om het u int cort te vertrecken) na vele beloftenissen ende sweeringen die hy de Princesse dede, haer niet alleene te tracteren als syn Huysvrouwe ende Bruydt maer als syn vriendinne, Vrouwe ende Meystersse, hy hem voechden byden Keyser, de welcke verstaen hebbende de veranderinge van syn dochter, seer wel daer met te vreden was, haer beginnende wederom te toonen een goet ende beter gelaet, dan hy oyt gedaen hadde, nochtans Tolomestre en liet haer niet comen wt haer gesichte, ende Griane wetende den tijt te genaecken, dat sy soude moeten int licht brengen de vrucht die in haer verborgen was, ende dattet onmogelijc was langer haer ongeluck voor haer te connen verbergen, nadien van vele swaricheden, twijvelingen ende vreesen overleyt ende bedocht hebbende, verclaerden haer ten lesten hoe alle hare saecken stonden. Ende en waert niet geweest dat Tolomestre gevreest hadde haer te doen mishopen, sy soude haer veel scherper ghestraft hebben alsse dede, ende oordeelende in haer selfst veel beter te syn, so groote faute te bedecken, als openbaer te maecken tot het leetwesen van so vele, ende tot niemants profijt, vertroosten ende verstercten haer in alle manieren datse conde, haer verleenende alsulcken bystant, datse door de gratie van onsen Heere Jesu Christo verlost worde van eenen schoonen Jongen Sone ghelijck ghy hooren sult:
Inde negenste maent na dat Florendos wederom gekeert was in Macedonien, op eenen manendach ontrent te 10 uren des avonts, begonste de Princesse te gevoelen de benautheden der barender vrouwen, ende Tolomestre hadde soo wel in hare saken voorsien, dat meer als ses weken van te voren, niemant als sy inde Camer van Griane geslapen en hadde, die haer daeromme sonder vreese aenriep ende dede op- | |
| |
staen, doen begonste haer de pijne so seer te dringen, ende quam den arbeyt haer so subytelicken aen, dat sy terstont daer na baerden eenen schoonen Jonghen sone, die Tolomestre in haren schoot ontfienge, ende alsse hem in haren armen hiel, docht hy haer seer schoone ende wel gefatzoeneert te syn, soo datse in haer herte een wonderlic groot leetwesen ontfienge, overdenckende het perijckel daer hy in gestelt soude moeten worden ia bykans aleer hy noch te dege geboren was, gemerckt dat de eere van syn moeder niet en conde bewaert worden, als om den prijs van syn leven, daeromme na datse hem in eenige doecxkens (van haer te voren daer toe bereyt) gewonden hadde, sy hem brocht tot syn Moeder, seggende, op mijn geloove me Vrouwe, my deyrt seer, datmen also moet verliesen dese schoone cleyne creatuere, die ick geluckich soude achten, ende de moeder oock, indien onsen Heere niet mis daen en ware geweest doen hy gegenereert worde, maer hy moet de penitentie dragen vande sonde die hy niet gedaen en heeft, twelck een seer groot jammer ende schade is. Eylaci antwoorden sy, wat wildy dat ic doe? Och oft God geliefden dat ick doot ware ende hy wt het perijckel, hem kussende ende bykans vergaende in haer tranen, seggende: Eylaci mijn kint, mijn cleyn soete Manneken, moet ic tegen de natuere vande gherechte Moeders, soo wreet ende onbarmhertich zijn, dat ick toelaten sal u te stellen inde wille ende gheliefte van een vreemde vrouwe, die (gelijct wel moghelic is) niet wetende den Edelen staet ende conditie van u Vader ende Moeder, soo weynich achte op u nemen oft sorge voor u draghen sal, dat ghy t'allen stonden sult syn in perijckel des doots, doch indien ghy sterft, so sal u moeder wel haest volgen, ende alsse dese claginge aldus doende was, so bemercten sy in zijn rechte zijde vant aengesicht een cleyn swert teycken, in forme van een cruysken, twelc haer terstont dede ghedencken aenden droom die haer gebeurt was, als haer den Ridder vertoonde, die seyde dat haer vruchte soude comen tot groote perfectie, waerom sy van hem een beteren hoop bestonde te crijgen, alsse te voren hadde, ende sy hinck hem aenden hals een cleyn goudt cruysken met costelicke Gesteenten verciert, ende van grooter deuchden, ende den meesten tijt des nachts gepasseert zijnde, Tolomestre vreesende datmen haer soude mogen overcomen, seyde tot haer, Me vrouwe tis tijt om te volbrengen het welcke wy begonnen hebben, ende ick bid u en wilt niet meer besich zijn met desen kinde, maer wiltet my gheven, op dat ick het Cardin brengen mach ghelijck wy bedocht hebben. Ende de bedruckte ende droevige Moeder overdenckende dattet also geschieden moeste so kusten sy noch eens het arme kindeken, voor den lesten adieu, ende met overvloedich suchten ende kermen, leverden sy hem in handen van Tolomestre, die daer met terstont ginc vinden Cardin, den welcken sy hem gaf, ende hy sonder vertoeven ginck te peerde ende sonder te weten waer ofte wat wech hy nam, reet tot inden dageraet over bergh ende dal, also de fortuyne hem
| |
| |
geleyde, ende gelooft vryelick dat hy hem seer besich vonde met synen last, want hy vreesden dat te gheven aen eenige Dorpvrouwe waer door de sake vande Princesse ontdect soude hebben mogen worden, want het geruchte was genoechsaem gemeyn door tgeheel Keyserrijck, hoe dat sy om de liefde van Florendos gevangen hadde geweest, ten lesten die claerheydt int Oosten beginnende sich te vertonen, ende hy hem vindende, op een hoogen berch die bedeckt was so met Palm als Olijfboomen, tradt vanden peerde ende maecten een cleyn Beddeken van Gras, op het welck hy het kint leyde, hopende dat aldaer haest yemant voorby soude passeren, dieder bermherticheyt met hebben soude, ende hy het bevelende inde bewaernisse van onsen Heere, nam synen wegh wederom na de Stadt, daer hy ontrent middach quam.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd