|
| |
Hoe Cardin Griane vertelden al tgene dat hem Florendos geseyt hadde, ende van t'advijs dat sy hem gaf om haer te mogen connen spreken in den Boomgaert na dat hy genesen soude syn.
| |
| |
| |
Het vj. Capittel.
Cardin van Florendos gescheyden zijnde, keerden haestelijck wederom totte Princesse, die hem met groot verlangen verbeyden in haer Camere, ende so haest alsse hem gewaer worde, quamse hem te ghemoete, vraghende of het den Prince int goede genomen, tgene sy hem ontboden hadde, hoe? me Vrouwe, seyde hy twijvelt ghy daer aen, ic geloove al en dede ghy oyt anders geen deuchde, als de gene die ghy hem bewesen hebt, datse gehnoech ware om u gelucksalich te maken, want daer aen hebt ghy een recht mirakel gedaen, hebbende een doot Man wederom het leven gegeven, doen vertelde hy haer alle de coutingen die sy tsamen gehadt hadden, oock hoe dat hy hem overcomen was in syn karmen ende clagen, ende ten lesten tgene hy hem bevolen hadde, haer aen te seggen. Cardin dese bootschappe also doende, de liefde overwon ende nam allenskens in te besitten haer herte, deur t'subtijl middel twelcse gewoonlick is te gebruycken, also dat sy te rugge stelde, tghene sy alle haer leven lanck meest in eeren gehouden hadde (twelc was haer eere, ende vreese van schaemte t'ontfanghen) segghende tot Cardin, Eylaci mijn vrient, wanneer sal ick hem mogen sien ende kussen tot mijn ghenoeginghe, wanneer? me Vrouwe (antwoorde hy) seer gheringhe, indient Godt belieft, Jae wel, seyde de Princesse, indien wy waren in een bequame plaetse, om sulcx te doen, maer ghy weet dat ick gantsch geen middel daer toe en hebbe sonder grootelicx in perijckel te stellen mijn eere ende mijn leven, Niet, niet, ten is gheen noot, antwoorden hy, myn Suster sal u daerin beter raden als eenighe andere die ick kenne, ende deur haren middel suldy mogen te vreden stellen den besten Ridder des gheheelen Aertbodems, ende boven dien so weet ick dat hy so geheel uwe is, so dat hy liever soude willen sterven, dan dat u eenich ongheluck soude overcomen, ooc soo en strect zijn meeninge tot ghenen anderen eynde, dan u te moghen hebben tot zyn bruyt ende vrouwe, het welcke u de grootste eere sal zijn, die u soude moghen ghebeuren. Wel keert dan wederomme tot hem seyde Griane, ende versekert hem, dat so geringe als hy genesen sal syn, ic hem sien ende spreken sal in een plaetse waer wy vryelick ende sonder perijckel malcanderen sullen mogen te kennen geven, tgene wy tot noch toe (ten weynichsten ic) het aldersecreetste ghehouden hebben, ende dat ick hem bidde, dattet gheschiede soo geringe alst mogelick is. Sonder vertrec ginck Cardin dese bootschap doen aen Florendos, waerover hy hem soo wel begonste te dragen, dat in weyniger als ses dagen hy hem soo wel te passe gevoelden als hy oyt geweest hadde, maer also grooten blijtschap als den Keyser ende syn sone Caniam daeromme ontfiengen, also grooten leetwesen hadde Tarisius daer van, hebbende te voren tegens hem ontfangen een secreete jalousie om der liefden wille die Griane tot hem droech, die welcke Floren- | |
| |
dos deur Cardin ontboode, dat hy den toecomenden nacht niet een faelgeerden te comen inden Boomgaert daer het wtsichte van haer Camere op respondeerden, het welcke de plaetse was alwaer sy haer alleene het meeste plach te vermaken, ende dat sy haer aldaer oock vinden soude sonder eenige twijffel. Florendos siende dat syne saken voort gingen hoe langer hoe beter, nam wel vastelic voor hem daer in niet versuymich te wesen, hem dien dach hondert dagen lanc vallende, so lange docht hem den avont te verbeyden, ende gecomen zijnde de ghesette ure nae syn meeninghe om te volbrengen syn voornemen, hy alleene met syn Neve Frene (die over langhe gheweten hadde zijn aldergrootste secreeten) vertoogen haer wt hare woonplaetsen, ende genakende den Hoff, bemercten dat de muere seer hooghe was, ende swaerlick om over te comen, nochtans om dat den Lieff hebbers bykans niet onmogelick en is, principalick in deser gelijcke saken. Den Prince quam met weynich hulps, daer boven op, ende dalende neder, geraeckten tot de plaetse, daer Griane hem verbeyden die doen ter tijt anders geen geselschap by heur en hadde als Lerine, Suster van Cardin, die welcke sy alles ontdect hadde, ende hy also comende in heur presentie, wierp hem selven neder voor de voeten vande Princesse, maer sy hief hem seer lieffelick wederom op, hem omhelsende in sulcker voegen, dat de gene die met heur was, haer vertrock onder de Boomen, heurluyden alleen latende, niet soo seere deur vreese van heur te misdoen, als om t'leetwesen dat sy hadde van geen tegenpartije te vinden met de welcke sy haer mochte deelachtich maken der vreuchde ende geneuchte van haer Meestersse, voor de welcke sittende den Grieckschen Prince op syn knyen, segghende me Vrouwe door u gebodt ben ick tot u ghecomen, bereydt om u onderdanich te syn, als de geene die ghy vander doot verlost hebt, ende naedemael ghy albereets soo veele voor my gedaen hebt, so bid ic u om mijn leven voorts te bewaren, dat ghy my vergunt dat ick altijts uwe blijve, u sweerende byde gelofte die ic u schuldich syn te houden, dat ick niet en begeere te leven in dese Weerelt, als alleene om u dienst te doen, want sonder uwe gunste ende goede gratie, de doot soude my veel aengenamer syn dan tleven? hoe mijn vrient antwoorde Griane, wanneer ende waer heeft dese liefde haren oorspronck genomen: me Vrouwe seyde hy, ick heb u meermalen versekert, dat ic noch wesende in Macedonien hoorden also vernoemen ende prijsen uwe uytnemende schoonheyt, dat daer na van stonden aen ick my u geheelicken toeeygenden, ende volherdende in desen begin ende gheloftenisse, sy is alsoo in my vermeerdert, dat ick geen deel in my levendich en hebbe, anders als tgene my gebleven is, om u mede te dienen, indient u gelieft. Jaet sprac de Princesse, ick wil dat ghy mijn zijt ende daer voor houde ic u. Ende na dat sy neder geseten waren, seyde hy, Me vrouwe ic bidde u dan, dat om de versekeringe van so veel gratien als ghy my belooft, ghy my toelaet u eens te cussen, ende hoe wel dat sy int beginne eeni- | |
| |
ghe swaricheyt maeckten, nochtans een stadt die haer overgegeven heeft, en is niet van noode sterck te bestormen, alsoo dat hy nae dit kusken tselve dicwils verdubdeleerden, ende Florendos allenskens ghenakende hem ten lesten vont in alsulcke termijnen als hy t'meest van haer soude hebben mogen wunschen, niet dat sy geen groote wederstant en dede, maer om dat den Macedonischen Prince niet en woude stil staen, in een so genoechelicken wech maer veel eer daer in gaen spatsieren, waeromme dat sy haer toonden een weynich qualic te vreden te syn, nochtans aleer sy van daer scheyden, wert heur accoort so wel getroffen, so dat Florendos (metten vierden storm) innam de geheele possessie vant Casteel, van hem so courragieuselick bevochten.
Doen vertelden hy haer t'propoost, twelc hy metten Keyser gehouden hadde aengaende t'Houwelijc tusschen hem ende haer, de welcke hem gheexcuseert hadde, op de belofte aen Tarisius gedaen, deur de bevorderinge vande Keyserrinne, niet tegenstaende seyde hy, nademael ghy daer inne niet geconsenteert en hebt, sullen sy heur vinden (gelijck ic hope) verre van heur voornemen. Nu en hadse noch noyt verstaen de practijcken die Tarisius aengewent hadde, om haer te hebben tot een Vrouwe, oock beminden sy hem so weynich, datse om sterven, sulcx niet soude hebben willen accorderen, twelc sy daer na wel dede blijcken, want na dat Florendos haer int lange vertelt hadde al tgene hyder af wiste, so antwoordense hem, mijn Heer heeft reeden ghehadt van me Vrouwe te ghelieven, maer sy heeft groot ongelijck my eenen Man te vervoorderen die my soo weynich aenstaet, so dat ick daer noyt in geconsenteert sou hebben, ende daerom bid ic u mijn man, zijt gedachtich ende wilt middelen bedencken in eenige maniere, om my te verlossen van dese quellinge. Me Vrouwe antwoorden Florendos t'advijs is albereets genomen indient u gelieft, ick sal secretelick met u wech reysen ende aleer den Keyser oft andere ons souden connen achterhalen, sullen wy in Macedonien syn, alwaer u de mijnen sullen ontfangen in alle eere ende reverentie, ende gelijck heur Vrouwe ende Princesse. Voorwaer seyde sy, ic sorge dat het ons qualick vergaen sal, ende nochtans nademael ic my albereets gheheel uwe ghemaeckt hebbe, sy vindent goet oft quaet den Keyser ende mijn Moeder, so beminne ick veel liever my alsoo te hasardieren, als gedwongen te worden tot eenen Man te nemen, den ghenen die syn leven lanck geen deel in my hebben en sal, indien ict weeren can, daerom dan, van nu voortaen versiet u van tgene ons van nooden wesen wil, want ic sal vertrecken t'allen stonden, alst u believen sal. Me vrouwe antwoorden den Prince, laet de sorge op my comen, alleer drie dagen ghepasseert sullen zijn, suldy daer van yet ontwaer worden, daerentusschen sal ick mijn afscheydt nemen vanden Keyser, hem te verstaen gevende, dat den Coninc mijn Vader my ontboden heeft thuys te comen, ende sal mijn Hofghesin voorhin senden, sonder meer te behou- | |
| |
den, om ons te vergeselschappen, als tien van mijn Ridders. Doet seyde sy, also u tbest sal duncken te wesen, ende sonder meer wederom te keeren in dese plaetse, sent my somtijts tijdinge van u, deur uwen Neve ofte Cardin, maer siet den dageraat begint te genaken daerom bid ic u mijn alderliefste, wilt u van hier vertrecken, op dat wy niet in eenich schandael en geraecken. Als Florendos sach dattet een doen was twelc geschien moeste, soo woude hy eerst versoecken of den arbeyt vanden doornigen wech die hy nu so wel ghebaent hadde, hem niet gemackelicker ende haer aengenamer en soude syn te bewanderen, als sy met haer wesen getoont hadde, de tweede derde ende vierde eerste reysen, ende dadelic, nadien ick heb connen verstaen, bevont haer d'Infante, ofte des Keysers Dochter daer deur so wel, dat daer niet eenen dach van haer leven en passeerden, oft sy en prees twerck, en den arbeyder mede. Daerna Florendos haer Godt bevelende, keerden den wech dien hy gecomen was, ende door hulpe vande Jonckvrouwe, sustere van Cardin, quam hy wederom over de muere, ende ginc na zijn logijs, hem leggende tusschen twee Lakenen, om hem te rusten, want hy tselve wel van doene hadde, nochtans stont hy cortelick daer na wederom op, ende roepende Frene, verclaerden hem volcomelicken tgene hy voor sick genomen hadde mette Princesse, hem biddende dat hy wilde ordeninge stellen om te doen vertrecken synen volcke, alleene behoudende tien van syn beste Ridders, om hem by te staen, so heurluyden door Fortuyne eenich letsel mochte overcomen, ende dat de reste altijts voor souden reysen, sonder te verbeyden, tot dat sy waren in een plaetse die hy hen noemde, zijnde drie dachreysen van Constantinopolen, ende des morgens vroech ginc hy tot den Keyser, de welcke hy te verstaen gaf dat hy brieven ontfangen hadde vanden Coninc synen Vader, met de welcke hy hem wel expresselic ontbode wederom t'huys te comen, ende daeromme mijn Heer seyde hy, bid ic u, dat ghy my oorlof geven wilt, want ic hope morgen te vertrecken, begeerende niet te doen tegen tgebot mijns Vaders, u versekerende, dat in wat plaetse ic oock zy, ghy aen my vinden sult een ootmoedich Bontgenoot, ende onderdanige Dienaer. Mijn Neve antwoorden den Keyser, ic dancke u seer van goeder herten, gy hebt my gedaen eere, te comen besoecken mijn Landt, ende indien ghy my van doens hebt, so sal ick u toonen hoe veel ic u achte ende beminne. Mijn Heere seyde Florendos, God wil my de gratie verleenen, dat ick mack gedachtich syn, tgoede tractement twelc ick van u ontfanghen hebbe, ende nemende van hem oorlof, omhelsden hem den Keyser, ende wt de Camer gaende, ontmoeten hem Caniam, tot de welcke hy ooc desgelijcx seyde, die hem so lange bat dat hy hem nock vier oft vijf dagen dede vertoeven, in welcke tijt int Hof quamen de Gesanten, die den Coninc van Hongaryen aenden Keyser seyndende was, van wegen thouwelick tusschen Tarisius ende Griane, waer van thooft was den Hartogh van Gramay vergeselschapt zijnde
| |
| |
met veel Ridders ende Edelluyden van qualiteydt, de welcke seer wel onthaelt worden vande Keyserinne, die dit speel gherockent hadde, ende als sy in haer Kamer quamen, Caniam ende Tarisius diese verbeyden, worden ontwaer, hoe dat Griane haer alleene aen een zijde geset hadde, so melancolyich als mogelic, waeromme dat den Prince Caniam, by haer gaende (verwondert zijnde van een so verstoorden gelaet als sy hem toonden) begonste haer te seggen. Suster, in dese tijt als gy behoorden te toonen een blijde aengesicht, my dunckt u veel droeviger te syn, dan ghy in langen tijt geweest zijt. Tis verre van u, dat gy u bedroeven sout, siende dat den Keyser u bevordert heeft ten houwelick een alsulcken man als mijn Neve Tarisius die u meer bemint, als syn eygen selfst. Eylaci mijn Heere, antwoorden sy, ick en weet niet wat hem daer toe beweecht heeft want noyt en heb ic ghedocht hem alsoo seer te beminnen, ende veel eer soude ick in mijnen doot consenteren, als dat hy van my meer genieten soude dan tot noch toe geschiet is. Dese woorden verstant Tarisius wel, nochtans veynsden hijs hem hoe wel dat hyse grootelicx overdochte maer voechden hem byde Keyserrinne biddende, dat haer believen wilde metten Keyser te besluyten (gemerct dat d'Ambassadeurs vanden Coninc synen groot Vader nu gecomen waren, dat tgene, dat tusschen hen ende Griane begonnen was ten eersten dage doenlick volbracht werde, twelc sy hem beloofden, ende na datse alle wech gegaen waren, riepse d'Infante hare Dochter alleene, ende gaf haer soetelick te kennen, hoe dat sy om hare weldaet wille, den Keyser hadde doen goet vinden tusschen haer ende Tarisius haer Neue een houwelick te besluyten, haer te voren stellende tgroote voordeel dat haer daer deur geschieden soude. Daeromme mijn Dochter seyde sy, wilt geheelicken voor u nemen, onderdanich te syn, tgene wy tusschen ons besloten hebben, nochtans wat schoone woorden datse ghebruyckten, en conste van haer niet een woort gecrijgen dat haer behaechde, haer excuserende, deur tverdriet ende leetwesen datse soude hebben om also verre vanden Keyser ende haer te moeten trecken, ende datse veel liever te vreden was Geestelick te worden? ende seggende dese woorden begonstse alsoo seer te schreyen dat de Keyserinne bedwonghen worde haer alleene te laten, om tmedelijden datse met haer hadde, hopende op een ander mael haer lichtelicker te ouerwinnen. Griane dan bemerckende datse den lesten soude bedwongen worden te moeten doen, tgene daermen haer moyelic met viel, indien haren alderliefsten daer niet veerdichlic in en versaech, met syn voornemen: ontbode terstont Cardin tot haer te comen, die welcke sy last gaf Florendos te gaen vinden, ende hem wel expresselick aen te seggen, dat hy den toecomenden nacht niet en faelgeerden te comen inden Boomgaert, alwaerse hem wachten soude, om te volbrengen tgene hy wel wiste, oft dat hy sulcx anders noyt meer en soude hopen.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd