Verzamelde gedichten

[p. 171]

Rendez-vous-huis

I

De kamer, koud tot in de binten,
zag in de haard geen jaren vuur.
De vocht kruipt in nerveuze linten
als slakkesporen langs de muur.
Soms trachten twee elkaar te vinden
in 't spel van een verloren vuur,
maar dat, wat man en vrouw kan binden,
is in dit hol niet meer te vinden...
Alleen het vochtspoor aan de muur.

[p. 172]

II

Wie zich door deze klamme vochtigheid
zo, zonder meer, zijn zielsheil laat verdoemen,
mist in zichzelf de kleine zekerheid,
die hij in deze driften wil verbloemen.
Zonder besef van vloek en zaligheid
hoort hij zichzelf de zwoelste woorden noemen.
Maar, in de geur van deze vochtigheid,
weet hij geen lelie meer gebenedijd,
nóch alle wit van moer- en waterbloemen.

[p. 173]

III

Des morgens vroeg ziet hij de kamerpo
en zeept verdwaasd de kale spiegel in
en denkt: ook morgenochtend is het zo;
dit is het eind, maar zonder het begin.
Hij voelt zich door de klamme leegte worgen,
maar buiten stroomt het werk de straten in.
Beneden, beeld van zijn verworden morgen,
troont aan de bar, verheven boven zorgen, -
een voze boeddha - machtig de waardin.

[p. 174]

IV

Moet ik aan dit mijn kleine leven wagen?
Is er dan niemand die ik hiermee krenk?
Ach, alle zwaarheid, die ik moet verdragen
om haar, waarin ik mijn bestaan uitdenk.
Ik eet mijn soep uit de gebarsten borden
en tel de vlekken op het vet servet...
Hier is het leven langzaam aan 't verworden:
die nimmer streden en alleen maar morden,
hoor ik straks kreunen in 't weerbarstig bed.

[p. 175]

V

Vadsig en vet, maar immer niet verzadigd,
waggelt de hand weer aan van de waardin.
Bijna bevind ik mij hier begenadigd:
zij schenkt mij traag haar troeble koffie in.
Ik kijk verdroomd naar het amechtig rijzen
en dalen van het machtig borstenpaar
en hoor mijn genius mij gelukkig prijzen,
waar ik mijzelf die zware klim bespaar.
De kamerhel doet weer mijn leden ijzen;
ik duik gekleed in het verkleumde bed...
Er is geen nacht, geen slaap, zelfs niet voor wijzen;
er is geen morgenstond die men mag prijzen;
er is geen haan; er is geen dagtrompet.