Verzamelde gedichten

[p. 128]

Notre-Dame in nacht verzinkend

Wat bij daglicht onze angsten wekt -
vierkant staan in 't zonlicht alle vrezen -
wordt ten avond langzaam toegedekt
om te nacht uiteindlijk te genezen.

Och, Madame, zo gaat het alle deze
droomgezichten, met gebogen nek
brekende uit uw onzuiver wezen:
dronkaard, gulzigaard en vrek.

En ik zie ze in de scheemring zwichten,
opgelost in herfst en duisternis,

en, verlost van deze droomgezichten,
zie ik wat uw ware wezen is:

een aanwezigheid die men vermoedt,
maar die langzaam, langzaam sterven moet.