Verzamelde gedichten

[p. 115]

V

Soms, als ik brul van uit mijn hoge woestheid,
slingert mij God zijn scherpe bliksems toe
en plant opnieuw een merk in mijn geknoestheid
en stort zijn waatren over mijn geroestheid
en vriest mij 's nachts de verse wonden toe.

Van top tot teen gekorven door zijn kerven,
sta ik hier met een glimlach om de mond
en ben bereid de hardste dood te sterven,
omdat mijn trots zijn tegenstander vond.

En werpt hij luchtig zijn geslepen dolken
en slingert hij zijn zware donderbal,
dan berst de gramschap der vertoornde wolken
onder mijn lach, die schatert door 't heelal.