Verzamelde gedichten

[p. 105]

IX Finale

Blaas op je dode maat de doedelzak,
speel xylofoon op het skelet der vrinden.
De hemel viel, de hel is onder dak
op 't bal-champêtre van de bloedgezinden.

Tooi met gevallen sterren 't rode frak,
drink uit haar schedel 't bloed van je beminde.
De oude zon hangt dronken aan een tak,
de maan blaast jazz op de gebarsten winden.

Daar danst de duivel met de diplomaat,
beuk nú je ribben met een handgranaat,
er heeft geen dans zó schoon naar dood geklonken.

Blaas nú de doedel op je dode maat,
blaas, tot het bloedbeest, moegedanst en dronken,
op alle einders breed ligt uit te ronken.