Verzamelde gedichten

[p. 60]

Nóg schudden zij...

Nóg schudden zij elkaar de hand
en wiegen in zwaarwichtig praten,
maar over weg en over straten
ziet men meer helm dan hoed. Bemand

met de sinisterste piraten,
zwerven de vloten om het land.
Vuurmonden dreigen te allen kant.
De stranden liggen, godverlaten,

zo stil, zo vredig en zo geel.
De zee heeft zó aan dood te veel,
dat zich, bij het verholen dondren,

het hart alleen maar kan verwondren
dat praat en handdruk nog ons deel
zijn en de dood óns uit zou zondren.