Verzamelde gedichten

[p. 51]

Hooglied

Beef nu in het diepste van je schoot;
bloos, mijn dier, en neurie afgezonderd.
Al je doen een droom en jij verwonderd:
alle daad heeft reeds een deelgenoot.

Bloos en beef en neurie. Over dood,
over wee en wéér een wordend wonder,
rek ik mij en zing de borstkas ronder:
dichters worden slechts in liedren groot.

Blinde buik, in ú breekt dit verzet;
vruchtbaarheid, nú buigt voor blinde wet,
die zich op geen wetswoord wou bezinnen.

Alle worstling schreit úw overwinnen,
leven, dat mij wéér met al de zinnen,
zonder zin tot heller zingen zet.