Verzamelde gedichten

[p. 52]

Molens, meiden, melkvee

Voor Theun de Vries

Molens maaien; meiden slaan het linnen;
vissen schieten bliksems door de vaart;
wolken steigren blindlings hemelwaarts
einders uit en storten einders binnen.

Kerken knielen. Toornig, buffelzwaar,
tarten zij de buik der westenwinden.
Dorpen hurken met geloken blinden
onder eeuwenoud en vaag gevaar.

Boeren, bultig in hun boezeroenen,
vechten stom en wreevlig met de wind:

knokig door vijandige seizoenen;
krom door God, de korzelige vrind.

Molens, meiden, melkvee: visioenen,
dromen, jéugd... die men niet wedervindt.