Verzamelde gedichten

[p. 36]

Man met ploertendoder

Hij voelt zich zeer misplaatst in 't nuchter heden,
dat hij wel graag te gruizel timmren zou.
Er is maar één begrip van recht en trouw:
de stomme zwaai van 't rubber om zijn schreden.

De nacht zwelt tot een groots visioen: Verleden.
De late schimmen telt hij bij het grauw.
In 't duister park kirt onderdrukt een vrouw:
schiet daar een degen sissend uit de schede?

Hij striemt de straten met ál bitser stap.
- Democratie is maar een slechte grap:
de zieken sloegen 't wapen lam met wetten! -

Hij droomt duels, maar draagt niet eens manchetten
en doodt, niet met de bliksem der floretten,
maar met een doffe vormeloze klap.