Verzamelde gedichten

[p. 37]

Het grote rijpen

Zelfs in haar dromen voelt zij om haar dijen
de hete klimtast van de lustlianen;
het dek omhelst haar met zijn vlezen banen
en kwelt haar lijf onder ál driester vlijen.

Over het park weet zij 't onzeker glijen
van de misvormde, uiteengevloeide manen
en ziet de popels van de wulpse lanen
in 't zwoele nachtlijf zwellen en gedijen.

Vaak springt zij op en schudt de hete vracht
van hare schouders. 't Stalen raam losrukkend,
voelt zij de speelse omhelzing van de wind.

Dan roept haar zieke, koortsig, bang - een kind -,
en, levensgroot over zijn lijden bukkend,
rijpt zij opnieuw tot moeder in de nacht.