Verzamelde gedichten

[p. 35]

Zomer '36

Uw heg is onberispelijk geschoren;
in uw gazons wenkt wit de madelief:
Gods kindren blijven wonderlijk naïef
en bloeien argloos in het gras verloren.

Een merel vleit verleidelijk mijn oren;
een tortel roept ontroerd zijn hartedief.
O dromenloze slaap in de arm van 't lief,
een dichter is niet één geluk beschoren!

Ik wandel door dit helle middaguur;
een Fokker bijt zich grimmig in 't lazuur:
de hete hemel peinst alleen op doden.

Een torenstem breekt over 's werelds noden:
O Jezus Christus lief, zij slaan de joden
en roeien onze kindren uit met vuur!