Verzamelde gedichten

[p. 26]

Herfstelijke dracht

Zij ziet de bomen naakter aan de gracht
en elken dag in vochter scheemring glijen,
maar voelt zichzelve als een vrucht gedijen
en wankler omgaan onder zwaarder dracht.

Het huis verstarde in een gespannen wacht.
Soms kreunt een bint in dit bevreesd verheien
en krimpt zij onder 't fel en vluchtig snijen
der eerste pijn en monstert bang de nacht

die blind naar de beduchte vensters helt,
maar legt zich moeilijk en gelaten neder
en waart onrustig tussen pijn en droom

en wandelt dikwerf peinzend langs een stroom
- er wenken vogels; bloemen nikken teder -
en hoort de lammren blaten in het veld.