Verzen

[p. 115]

Ik wil mezelf.

Ik wil mezelf als een boos ding vergeten
En niet-zijn waar Gij éen-en-alles zijt;
Want dit is zonde, naast U iets te weten,
En mijn arm zelf is 't laatste wat ik wijd.

Der dingen schijn is lang van éen gereten,
En liet ons eenzaam in den wijden tijd, -
Nu zal ook 't zwijgend, over U gezeten
Bleek beeld wegdeizen in Uw heerlijkheid...

[p. 116]

 

Gij zon, die mij van de aard hebt opgetogen,

 

Een witte wolk in 't blijde blauw der heemlen,

 

Laat mij nu gansch in U versmelten mogen, -

 

 

 

En dat Uw dag nimmer in nacht verscheemre,

 

Wier adem kil mij uit dit glansgespannen

 

Geluk in tranen weêr naar de aard zal bannen.