Verzen

[p. 83]

Zooals een jong en doodziek prins.

Zooals een jong en doodziek prins van Noordsch land
Stil lijdt, door d'eindeloozen nacht omrouwd,
Droomend in wondrer fantazieën woud
Met wakker oog waarin de heete koorts brandt,

Tot éen begeeren zacht zijns harten koord spant:
Hij zendt om kroon en schepter knaap vertrouwd,
Opdat zijn vingren tasten troost van 't goud,
Dat op het wit satijn zijn rooden toorts brandt, -

[p. 84]

 

Zoo lig ook ik in langen nacht van weedom,

 

En heb alleen tot u dees teêre bede om

 

Mijn gouden kroon uit uwer liefde schrijn,

 

Haar blij wicht zwaar op zwakke knieën mijn;

 

Opdat de erinring aan mijn hoogen staat

 

Mij troost' den nacht door tot den dageraad.