Sonnetten

[p. 65]

LIX

Minnen is beter dan bemind te worden,
Oneindiger en eeuwger als de groote
Hemelen die den duisteren besloten
Tuin dezer aarde in hunnen luister gorden -

Als ooit mijn hart tegen uw gulden orden
Opstond en kreet zich uw eenig verstooten
Kind onder al zijn zalige genooten,
Liefde, vergeef, als ooit mijn lippen morden...

Nu drijft de droom door 't waterhelle land
Zijn bloemen en zijn zonneschaûw te vieren,
En boven sluit de blinde dagewand;
Maar veilig voel ik over mij uw pracht,
Vertrouwd uit langen huiverstillen nacht:
De sterren uwer hemelsche revieren.