Sonnetten

[p. 46]

XXXIX

Dood, dien 'k zonder vreesverlangen vermoed
Aanruischen diep in alstiltes bazuinen,
Alomme zee achter de kimmeduinen,
Kom ik niet tot u met gerusten spoed?

Wat zilt dan 't zwellen van ontijdgen vloed? -
Midden in 't land stuurt stroom langs 't spiegelschuinen
Van volle bloemen-, vruchten-, menschentuinen,...
En niet meer smaakt als vroeger 't water zoet.

Waartoe die voorsmaak, Dood, die bitterwreed
In iedre levensteuge wrangt en grondt? -
'k Dacht u te drinken met blijwillgen mond,
Een nooitgeproefden zuiverrijken wijn...
Nu gist gij levens water tot venijn
Van dorstedurend, niet te klaren leed!