Sonnetten

[p. 35]

XXIX

Ook aan U-zelf zal ik U niet verraden,
Gods waarheid niet verloochnen voor Gods schijn
Om reeden dronk van Uwer oogen wijn,
Om zilverlingen van éendags-genaden.

Mijn oog kan nooit de doode spiegel zijn,
Die onverschillig kaatst het goede en 't kwade
En schoon en onschoon in zijn blinde bladen
Glas-overtogen vlies-dun metallijn.

En of Gij levendrood op aarde gaat,
Terwijl schijndood in mij en bleekbestorven
Uw ander wezen boven aarde staat -
Eens zeker keert en zoekt Gij moêgezworven
Uw Zelf bij mij terug, - o eer 't herrijze
Tot stralend zijn in eeuwiger paleizen!