Sonnetten

[p. 34]

XXVIII

Alleen in wolkenavond stil-voor-regen
Heb ik aan 't eind van groene laan gevonden -
O 't was me als doopte ik voeten voelloos-wonde
In plotsling huiverbad van koelen regen! -

De aanstaande deur naar mijn stilweggelegen
Kamer van eenzaamheid waar 'k vroeger woonde:
'k Vond al mijn schatten veilig in haar ronden
Zilveren vrede als opgelegden zegen...

'k Heb daar van Leven en U zoo klaar gedacht
Of ik voorproefde al de bezonkenheid
Van een die, eeuwigstil, nooit lacht of schreit...
O zal dat dood zijn, Lief, dat eens mij wacht
Daar eindloos slapen van dat harte dijn
Waardoor 'k nu ken geluks oogbiddend zijn?