Sonnetten

[p. 30]

XXIV

Geluk heeft ook zijn stormen: onder blauw
Der heemlen en strakopen zonoog gaat
De zee in hooger golven wilde maat,
De zeilen zwellen uit aan trillend touw.

'k Zie - blank vertrouwen in Uw stuurmans trouw -
Zon spieglen in de rust van Uw gelaat.
Koel-zeker weet de hand de korte daad
Die veilig richt den levend-brozen bouw.

'k Houd van den tegenwind, dat lustig lied
Dat door de strafgetuigde masten giert,
De zilte vreugd van die in stormen viert
Zijn kennis van de zee, de deugdlijkheid
Van 't vaartuig vast geballast met verdriet -
En al mijn dooden bij mij weggeleid.