Sonnetten

[p. 22]

XVI

Gij hebt mij lief, Gij hebt mij lief, Gij hebt mij lief! -
Zoo schijnt de zon, zoo waait de wind, zoo ruischt de regen,
Zoo welt uit ieder ding zijn waarheid langbelegen:
Gij hebt mij lief, Gij hebt mij lief, Gij hebt mij lief.

Geluk gaat bij mij in en uit: Gij hebt mij lief.
Echo en menschenmond keerseinen 't allerwegen;
Zingende zilvervangst in harts volpooplend zegen:
Gij hebt mij lief, Gij hebt mij lief, Gij hebt mij lief.

Schallende alzang der Aarde! - o Moeder, zal altije,
Waar we in uw groene wieg onze aardsche kindsheid door
Lachen naar 't hemellicht of in ons donker schreien,
Dees troost orkesten onder 't nacht- en dagekoor,
Tot van uw lippen, als 't hoog uur van weten nader',
Fluisterdropt de onbekende naam van onzen Vader?