Sonnetten

[p. 11]

V

Uw gaan en komen is als gang van goden
Die uit der heemlen gelukzaalge sleur
Zich soms op feest van menschennooddruft nooden,
Vermomde bedelaars aan arme deur;
En eer machtloos meêlij tot lastring snoode
Lippen bleek-stil in eigen lang verbeur,
Staat heel het schamel huis, het donker-doode,
Levend van aller gaven kleur en keur.

Onder feestlijk ontstoken oogeluchter
Waar diepe ontroering haar klare olie brandt,
Beeft in deemoedig dienen zalig-schuchter
Naar halfvermoeden gast de bleeke hand,
En lippen lang van aardsche spijzen nuchter
Proeven vreezend vruchten uit godenland.