Praeludiën

[p. 103]

[Vandat gij zijt daarheen verloren]

VANDAT GIJ ZIJT daarheen verloren,
Is wereld éen muziek te hooren.

Klaar over leedverdronken land
Toont klokkezang van d' overkant.

Den langen nacht, den langen dag
Houdt aan die spotveêlende lach

En viert in klankgekoelde wraak
Zijn melodieuze leedvermaak...

Ik weet niet of ik schreien moet
Naar luchte maat van verren voet, -

Of lachen dat bedrogen wereld gaat
De zoete wijs die geen dan ik verstaat.