Praeludiën

[p. 97]

[Al schoon dat 'k lee]

AL SCHOON DAT 'K LEE
Welde uit éen bron,
Den verren horizon
Van blauwe lucht en blauwe zee.

Al schoon dat 'k won
Verglee
Naar blauwen horizon
Van verre lucht en verre zee...

Dat's Schoonheids trouw,
Die gaat, maar altijd keert
Naar hart dat nieuwe blijdschap heeft geleerd.
Zij draagt geen rouw.

[p. 98]

 

Mijn hand is steeds gereed

 

Tot welkom en vaarwel,

 

Mijn oog is stil en klaar op haar: het weet

 

Heur spel.