Praeludiën

[p. 73]

[De nacht is bloemestil uit dag gegroeid]

DE NACHT is bloemestil uit dag gegroeid
Als hadt gij nu ge sliept,
Mijn licht aldagedenken dat me nooit vermoeit,
Heel tot de sterren u verdiept.

Daar zal geen maan zijn in juweelen nacht,
Daar zal geen slaap zijn in mijn oog...
Tusschen gespannen boog en boog
Gaat durend aan de kalme wacht.

'k Heb sterren nooit zoo als geluk gevoeld,
Zoo dicht nabij, zoo veilig ver,
Zoo waar en klaar bedoeld
Om u, mijn eigen witste ster...

[p. 74]

 

Ik heb alleen mijn hand te strekken

 

Naar de allerschoonste;... 't zachtste zielewoord

 

Zou veilig over blauwe stiltevloeren trekken

 

Te kloppen aan Gods hooge poort...

 

 

 

Zoo zeker, zoo onnoodig

 

Als voor gelukkig kind

 

Zeggen is overbodig,

 

Dat hem zijn moeder mint.