Praeludiën

[p. 50]

[Dat 'k u dit zingen kon]

DAT 'K U dit zingen kon
Zoo, zonder woorden, als ik 't heb gevoeld,
Als zuivre vloeiendgouden zon
In levend water koelt.

Tusschen bloemen en vruchten, kind,
Is geen keuze of scheiden:
De hemelzon en de luchtewind
Kweeken en minnen ze beide.

[p. 51]

 

Al bloemen zijn eerlijk

 

Met haar open klinkende harten,

 

Maar ziel vindt bloem alleen begeerlijk

 

Die straks tot vrucht wil smarten.

 

 

 

En nimmer volvoedend genoten is

 

Vrucht die niet klaar blijft schijnen,

 

Schoon 't vruchtehart besloten is,

 

Der bloeme lijnen....

 

 

 

Eet dan de vrucht die voedt

 

Lichaam en geest,

 

Genoodigde op Gods feest,

 

Die ze zag en bevond ze goed, -

 

 

 

En gun de ziel haar deel,

 

Schoonheid en bloemen,

 

Dat zij mag roemen,

 

Haar roeping eêl.

[p. 52]

 

Want haar is niets gegeven

 

Dan dit bloeiend brood,

 

Dat geen ontbeert ten leven

 

En ieder eet ten dood.