Praeludiën

[p. 43]

[Ik denk aldoor aan rozen]

IK DENK aldoor aan rozen,
Rozen wit en rood,
Tot al gepeinzen overblozen
Uw eigen voetjes warm en bloot.

Ik hoor den heelen dag als vogelenkelen,
Als fluiten ver, dat krimpt en zwelt,
Tot vlak bij huis uw lippen woordespelen
En al geluid versmelt.

Ik zie aldoor als blanke sterren stralen
Door 't donkerzware middagblauw,
Totdat uw oogen naar mij dalen
Van boven d'avonddauw.

[p. 44]

 

Van u kan maar bij deelen droomen

 

De lange dag die u verwacht;

 

En wonder blijft uw volle komen

 

Straks aan de hand der jonge nacht.