Lente-maan

[p. 49]

[Deizend achter purpren wazen]

Deizend achter purpren wazen
Luikt de maan haar gouden oogen,
Of zij ongerept onttogen
Aan der sterren wuft verbazen

't Wonder van alleen te wezen
Aan de duistere overgangen,
Dat geen afscheid kan belangen
Met de hopen en de vreezen

Van wie alsnog blijven zeilen
Op de wankele gerustheid
Dezer dubbele belustheid
Die wil weten en wil wijlen -

[p. 50]

 

Nieuwer liefde bonden binden

 

Leven in den dood aan leven:

 

Die ons moede en bleek begeven,

 

Worden bloeiende beminden.

 

 

 

Als in bijna wakker droomen

 

Achter schemeren gordijnen

 

Leeft een goddelijk verschijnen

 

Niet door oogen waargenomen;

 

 

 

En bij afspraak onuitspreeklijk

 

Willen wij elkaêr niet storen,

 

Maar voor altijd toebehooren

 

In een zwijgen onverbreeklijk.