Lente-maan

[p. 35]

[Keerloos verdwaalden]

Keerloos verdwaalden
Wij in dit leven,
Die niet behaalden
En niet opgeven

In 't end te winnen
't Allicht beloven
Dat scheen hier binnen,
Een branden boven

De zuivre kimmen
Der eerste dagen,
Als ging ontglimmen
En zich voldragen

[p. 36]

 

Het diepe zonnen

 

Van eeuwger uren,

 

Een pracht begonnen

 

Om door te duren

 

 

 

Over de tenten

 

Van onze gasten,

 

Dagen en lenten

 

Die ons verrasten

 

 

 

En maakten blijde

 

De ruime zalen

 

Met onbescheiden

 

Eénzijdsch onthalen,

 

 

 

Zooals inkeeren

 

Bij armen rijken

 

En met hen teren

 

Als met gelijken,

 

 

[p. 37]

 

En minlijk scheiden

 

Als hooge vrienden

 

Die dank vermijden,

 

Maar dank verdienden -

 

 

 

Gloed die ons toog naar

 

Deze, éene richting,

 

Nu ver en hoog, maar

 

Al puurder lichting

 

 

 

Boven de wouden

 

Van dichtend donker,

 

O glansvergoude

 

Lokkende flonker,

 

 

 

Niet meer 't verwachten

 

Van lijdlijk peizen,

 

Of 't koortsig trachten

 

Van stâge reize,

 

 

[p. 38]

 

Maar onafscheidlijk

 

Te zaam geheven

 

Eeuwig en tijdlijk,

 

Eén schat van leven,

 

 

 

Deels al verkregen,

 

Deels nog verstoken,

 

En teêrst bezegen

 

In zijn gebroken

 

 

 

Weêrschenen deelen

 

Die we altijd mogen

 

Spiegelend heelen

 

In elkaêrs oogen.