Revolutie der eenzamen

Spiegel van een tijdperk

[Geen Duitse duikboot in de Middellandse Zee]

Geen Duitse duikboot in de Middellandse Zee, die de Engelsen zoveel schade had toegebracht als de U 73. Haar mijnen brachten bij Malta het slagschip Russell tot zinken, in de buurt van de Griekse kust het grootste Britse hospitaalschip de Brittanië - vervolgens torpedojagers en troepentransportschepen bij Alexandrië.

Toen de U 73 na langdurige afwezigheid weer de behouden haven binnenviel, vernam Niemöller dat de ‘onbeperkte duikbootoorlog’ was begonnen, zodat hij slechts op een verlof van enkele weken mocht rekenen. Er heerste een ongekende bedrijvigheid op alle Duitse marinewerven en overal hoorde men de ‘Schlager’ van 1917 zingen: ‘Denn wir fahren, denn wir fahren, wir fahren gegen England’.

Na een reis met de gloednieuwe U 151, een sterk schip met zware Dieselmotoren en twee 15 cm-kanonnen, ontving Niemöller zijn benoeming tot commandant van de UE 67, bestemd voor het Middellandse Zee-gebied. Weer voerde het lot hem naar de Zuidelijke wateren, die deze keer echter een veel gevaarlijker operatieterrein voor duikboten vormden dan in 1916. De tegenstander beschikte nu over talrijke snelle duikbootjagers, die dieptebommen in series van acht wierpen en menige prooi deden opduiken als een

[p. 214]

natte hond. Eens meende Niemöller dat het laatste uur geslagen was. De punt van zijn schip kreeg een zware treffer; met een krakend geluid schoot de boot bijna verticaal naar beneden. Toen richtte zij zich langzaam weer op. Een gramofoon in de ruimte voor de manschappen, vastgeklemd tussen twee matrassen, was blijven doorspelen in deze minuten van spanning. Men hoorde haar geluid echter pas weer toen het schip zijn evenwicht had hervonden.