Afrikaanse volksliedjies. Deel 2. Minneliedjies

44. ‘Wilhelmien’.

Dit is waarskynlik maar net 'n fragment van 'n minneliedjie hierdie, wat die uiterlike skoonhede beskrywe van Oom Kobus Malan, van Klein Vogelgesang, se dogter, Wilhelmien, wat moontlik een of ander jonkman se ‘soetliefie’ is... vandaar sy verheerliking van haar skoonheid. In hierdie opsig is hierdie liedjie 'n teëhanger van ‘Klein Miena's Lof’ (vgl. onder rubriek C), terwyl die versmaat 'n soort van naklank gee van ‘Dapper du Preez’. (Vgl. No. 23 onder rubriek B).

[p. 153]

Daar bo op die berg lê Klein Vo-gel-ge-sang,

Die tuin-plaas van ryk oom Ko-bus Ma-lan.
Hy woon daar al-leen met sy dog-ter Wil-hel-mien,
'n Mei-sie so mooi as jy ooit het ge-sien.

Haar neus staan so lief, die fatsoen is so fraai,
Dat as ek haar aankyk, my kop somaar draai;
Haar handjies so lief en haar vingers so fyn,
Haar voetjies nes van 'n kindjie so klein,
Haar hare nog sagter as lammertjieswol,
Dik om haar koppie tot lokkies gerol.

(Mondelinge oorlewering).