Afrikaanse volksliedjies. Deel 2. Minneliedjies

[p. 56]

5. ‘Klaaglied van 'n Minnaar’.

'n Klaaglied van 'n minnaar aan sy ‘teerbeminde’, sy ‘sielsvriendin’, wat hom blykbaar sonder rede ontrou geword het, kom, soos hierdie bundeltjie kan getuie, nogal tamelik dikwels voor onder die Afrikaanse minneliedjies, al is die meeste van hierdie soort liefdesliedjies, soos hierdie een, bewerkings van vreemde, veral van ou Hollandse, liedjies.

Dat hierdie klaagliedjie van 'n minnaar vroeër gelewe het onder ons volk, bewys die feit, wat ons hier kan konstateer, dat onder die Afrikaanse boeremense in die Transvaal en in die Oranje Vrystaat vandag nog dikwels die versie gehoor word:-

‘Dit is my lot, dit moet so wese!
Dis my lot, dit moet so syn!
Mog my smart dan nooit genese;
Ek soek vertroosting in my pyn.’ (vgl. D, 50).

En daar is selfs 'n ander Afrikaanse minneliedjie, wat byna woordelik met hierdie versie ooreenstem. (vgl. D, 50).

Ons teks is die van ‘Ons Klyntji’, waaraan egter ‘gedokter’ is. (vgl. ook Dr. L. van Niekerk, t.a.p. bl. 179).

Ag, my skoon-ste, my be-min-de, Al te dier-

baar was jy mees. Sal ek jou ooit we-der
vin-de; As 't die bes-te wil mog wees?

[p. 57]

2.

 

‘By my broeders en my vrinde

 

Soek ek tevergeefs na troos;

 

Troos kan ek vir my nie vinde

 

Uit g'n Noord, Suid, Wes of Oos.’

‘Ag, my oë swem in trane!
Waar is my nog troos bereid?
Kyk ek op my lewensbane,
Dis 'n reis na d'ewigheid.’

‘Jy wou my jou hart verpande,
Waarom het jy my verlaat?
En vergeet die liefdebande?
Wat sal droefheid my nou baat?’

‘O! my smart is onafmeetlik,
Daarom treur 'k solang ek leef;
Want jy bly my onvergeetlik,
Daar my hart jou steeds aankleef.’

‘Ag! hoe bitter is die lewe!
Eensaam sug ek en alleen,
As die Heer my nou begewe,
Ag, waar vlug ek sondaar heen?’

[p. 58]

7.

 

‘Op dees dag werd ek verbonde,

 

Weg was alle pyn en smart,

 

Ek had my geluk gevonde

 

Aan 'n jong en deugdsaam hart.’

‘Sy, ontrou, het my verlate;
'k Wou eers trag haar te vergeet,
'k Wou probeer om haar te hate,
Tot versagting van my leed.’

‘Maar as 'k dink aan my beminde,
Weg is al my haat dan weer!
Mog ek haar eens weder vinde,
'k Kniel as skuldenaar voor haar neer.’

‘Sal dit nimmermeer gebeure,
Dat ek haar ooit weer ontmoet?
Sal ek tot my dood toe treure?
Niks te wete is my goed.’

‘Dis my lot, dit moet so wese!
Dis my lot, dit moet so syn!
Mog my smart dan nooit genese;
'k Soek vertroosting in my pyn.’

[p. 59]

12.

 

‘Vaar dan wel, my teerbeminde!

 

Vaar dan wel, my aardse skat!

 

Vaar dan wel, my sielsvriendinne;

 

Vaar dan wel al wat ek had.’

 

('n Ou Hollandse lied vir publikasie in ‘Ons Klyntji’, Derde Jaargang, 1898-1899, bl. 52, ingestuur deur A.J. Boshoff Jnr., Jacobsdal, O.V.S. en deur ‘Ons Klyntji’ vry gevolg.)

Variante:-

1. I.p.v. die 11de vers:-

‘Dit is my lot, dit moet so wese!
Dit is my lot, dit moet so syn!
Dit is my lot, wie kan daar teë stryde?
Al my hoop is op haar alleen.’