Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd

't Leven,

Stemme: Aenhoort doch mijn geklagh.

1.
GY die u setel vest in 't ydel, komt my groeten,
Treedt in mijn leemen hutt', doorsuuselt mijn zieraedt,
Dat als violen staet
Des morghens: maer het leyt des avonts onder voeten.

2 Komt siet den nieuwen rok gehangen om mijn schoudren,

Hoe knap de grage mot, daer binnen sich verschuylt,
Dan staet mijn oogh en pruylt,
Waerom? Om 't bijster zien, van 't wonder gaeuw veroudren,

Ger, ampten, troonen reekx, wat martge my te kijken?

Ik die ene bobbel ben, en die door 't water swel,

[p. 162]

 

't Kleyn windje sloopt mijn vel,

 

Daer gaet mijn yet tot niet, gelijk als stoffandt strijken.

 

4 Die aerds vergaept aen 't aerds, u sinnen speurt mijn lyster,

 

Ik ben een lichte vlam, een toorts op vollen dagh,

 

Die geen windt lijden mach,

 

Of 't minste blaesje strooyt mijn vonken in het duyster.

 

5 O worm! o aerden pot! hoe licht wert gy vertreden:

 

Soo gaet het met mijn glans, gy die mijn pelgrims sijt,

 

Ik nood u snel t'ontbijt,

 

U keur is kort te treen, na boven of beneden,

 

6 'k Ben swak, als ik ontluyk, en kan niet doen als schreyen,

 

Dit 's doel van mijn geboort, tot moeyt en anxtigh sweet,

 

Mijn lenden steedts gereet.

 

Die vinden 't oogenblik op aerd van 't aerds te scheyen.

 

7 Komt reyser Luyden komt, bespeurt mijn schilderyen,

 

Hier bos, hier bergh en dal, mijn pos[t]paert stadich rent,

 

Eer 't half is afgement,

 

Soo struykelt het in 't spoor, en valt [in] 't graf besyen.

 

8 De tijdt die komen sal, een berri[gt] schijnt te wesen,

 

Maer tijt die snel vlucht seyt, ik dae[l] gelijk een bal,

 

Een stip een niet met al.

 

Mijn ogenblikkig sijn, is hooger noyt geresen.