Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijStemme: Quest a dolce ferena.LOst Epicuur u sinnen,
In tomeloose lust:
Anacreon die 't minnen,
| |
[pagina 163]
| |
Met geyle deuntjes kust,
Gaet kijkt u beyd van binnen:
Of 't hert oock leeft gerust.
2 De rampen niet om tellen,
Die 't menschelijk gemoedt,
End 't levend lijt versellen,
In voor of tegenspoet,
[Die] kunnen dubbel quellen,
't Wellustigh herte-bloedt.
3 Wats reden? Wijsheyts ader,
En voorsicht schuylter niet,
t'Ont[s]ien sijn Hemel Vader,
Dat acht men sijn verdriet,
Dus smelt de siel te gader,
In onlust die sy siet.
4 Waer sond in krijght sijn vinger,
Het heel lijf snapter deur,
Dan wort sijn vuyst een slinger,
En vrede schrickter veur,
Wijl wort de lust een dwinger,
Van ongebonde keur.
5 Sijn lusten uyt te dooven,
En luystren van de siel,
En scheppen vreught hier boven,
Is draeyen 's weerels Wiel
Met rust: soo kan men loven,
Sijn droeve rampen kiel.
6 De Godlijke gedachten,
Van 't weer herschapen bloedt,
Doen swemmen in de krachten,
Van 't vredige gemoedt
Dus moet d'onrust versmackten,
En leggen onder voet.
7 Begeerten die sich voelen,
Den toom los in de nek,
Die leveren het woelen,
Van haren bitsen bek.
Maer gesel men haer boelen,
Soo tu[y]mlens' inden drek:
8 Gaet schoort u logge voeten,
Alwaer u hert sich went,
Om siel-zoe[t] te ontmoeten,
Soo wert u geest gewent,
De haven te begroetten,
Van vreughde sonder endt.
9 Siet Codrus sijn huys branden,
Hy warmt sich by de vlam,
En schut af op sijn tanden,
| |
[pagina 164]
| |
't Geen hem sijn rust benam.
Soo moeten d'ingewanden,
Staen na de vrede vlam.
|
|