Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijStemme: Orange. Of, Astraea lieve Maeghd.
SOphia reyne Maeghd,
Die in u boesem draeght,
| |
[pagina 116]
| |
Den brandt die ons gemoedt ontstelt:
Soo datmen acht noch goed noch gelt,
Ick draegh u, en klaegh u met hert en sin,
'k Verlangh na uwe Min,
U deughden, u vreughden
Verkies ick voor een schat en groot gewin.
2 O Wijsheyt, ick verlang,
Waer heen streckt doch u gangh!
Ey schuylt in 'tbinnenst van mijn hert,
En leert my kennen wat my smert:
U wegen, en stegen, maeckt my doch koud,
En schenckt my 't allerstond
Den zegen, verkregen,
Van aenbegin uyt Godes heyl'ge mond.
3 Ghy zijt een Godlijck licht,
Een spiegel voor 't gesicht,
Een beeld van 's Hemels goedigheyt,
Een strale van sijn heerlijckheydt:
Oock jeugdigh, en deughdigh en goed van aert,
Die ons treckt Hemelwaert,
Door klaerheyd, en wae[r]heyd,
Die uyt den glans des Scheppers gebaert.
4 Ghy zijt van God gedaelt,
En hebt van hem gehaelt
De druppels van des Hemels douw,
O schenckt ons u oprechte trouw,
U schatten, daer matten, niet komen
Daer roe[s]t noch roover zy,
Dan 't knagen, en 't klagen,
En van 't verderf en alle schanden vr[y]
5 Maer wier soeckt Peerl of Kroo[n]
Wier soeckt der deughden loon,
Die erft voorwaer het hooghste goed:
Hy soeckt den Hemel int gemoed:
Van binnen, de sinnen, hem spreke[n] aen,
Wilt u ziel hooger staen:
Godts gaven, die laven
Den Mensch, om saligh in sijn Rijc[k] te gaen.
|
|