Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd

[p. 115]

Matigh Vreugden-Mael,

Stemme: 't Windeken daer den Bosch af drilt.

1.
VRolijck Vrienden weest verblijd,
In dees aengename tijdt:
Sijt met maten, uytgelaten,
Matigh machmen vrolijck zijn,
By goede vrienden en by wijn.

2 Wijn die doet u het hert op gaen,

En de droefheyt van u slaen,
Waerom suffen en te duffen,
Alle ding heeft sijne beurt,
Vrolijck geselschap niet en treurt.

3 Wijn te drincken dat is geen sond,

't Is als balsem in de wond,
Sy kan vreughdigh, frisch en jeugdig,
U verquicken 't droef gemoet,
Sond isser die te vele doet.

4 Is onse geest als dof van pijn,

Wijn die is de Medecijn:
Treckt van binnen, onse sinnen,
En sy voertse na de lucht,
Wegh is de pijn, en opter vlucht.

5 Een glaesjen is een goet begin,

Twee dat maeckt een luchte sin:
Drie geschonken, en gedroncken,
Is ter eeren van u Vriend:
Siet dan of u oock meerder dient.

6 Maet moet in als gehouden zijn,

In de vreughd, en by de wijn,
Want de reden, moet bekleden,
Dat ghy zijt een vrolijck Man,
Die hem met maer verheugen kan.

7 Wijn die heeft een so groten kragt

Wie haer drinckt en niet en acht,
Doetse rasen, als de dwasen:
Wel geluckigh die verheughd,
Matig gebruyckt den Wijn tot vreugt.