Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijStemme: In kleynheyd leef ick onbenijd, &c.WIe dat een vreedsaem huys wil sien,
En vrolijck zijn:
Die moet de dertle Overdaed vlien,
Want haer treken, die breken, en steken
Met smert en pijn.
2 't Genoegen is soo groote schat,
Soo groote deughd,
Dat alles met genoegen aenvat;
Want Gods gaven, en haven, die lav[en]
Den mensch met vreughd.
3 Het matigh kosjen smaeckt he[el] soet,
Hoe slecht hy 't heeft:
Want hy genoeght in 't danckbaer [ge]moed,
Van Godts zegen, verkregen, ter deg[en]
Hy rijcklijck leeft.
4 Der Grooten weeldrigh oversch[ot]
Baert hem geen smert:
Hy siet het aen maer acht het spot:
Want haer weelde, vereelde, no[ch] deelde,
Gyt droevigh hert.
5 't Vernoegend hert past hier niet op
Wech overdaed,
Al hijstmen 't zeyltjen in den top,
Dat brallen, dat prallen, sal vallen,
Met schand en schaed.
6 Ey nuttight dese leckre kost,
En frissche dranck:
| |
[pagina 111]
| |
En singt den Schepper, die dees most,
Die 't leven, het sweven, gegeven
Heeft, lof en danck.
7 Wel, veylge staet, en vrolijc by een
Vol soete rust:
Ey weest met 's Heeren segen te vreen
Want de quaden, die schaden, en smaden
Op onse lust.
|
|