Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijOP de wijse: [A]l hebben de Princen haren, &c.[V]Rolijcke velden, lieflijck geboomt,
Waer in soo menich Beecxken stroomt,
[E]n soo aerdigh dierken sweeft,
[D]at van uwe rijckdom leeft.
2 Siet hier het Hert en ginder de Kind,
[O]nder de Elsen, Esschen en Lind,
Als sy k[ru]ysen 't groene wout,
Waer soo menigh Jager houdt.
3 Weeldrige dierkens, die soo vrolijc springt,
Die op de tacxkens lieflijck singt
En hebt sorge noch verdriet,
Laes! ghy siet u droefheyt niet.
4 Hier komt de Jager met sijn Bracken aen,
Siet hoe hy snuflend komt gegaen,
En hoe loos hy u belaeght,
Siet dat ghy 't u doch niet beklaeght.
5 Daer komt de Voog'laer met zijn loose fluyt,
Siet hoe hy 't net en knip set uyt,
En queelt een soo vrolijck Lied,
Maer het is al tot u verdriet.
6 Waerom o dierkens! stoortmen uwe rust?
Waerom o Vincxken! breecktmen uwe lust?
Ey wat hebdy doch misdaen:
Datmen u dus soeckt te verraen?
7 Daer ghy doch met uwe lusjes te vreen,
| |
[pagina 110]
| |
Niets met de giergaert hebt gemeen:
Want ghy niemant en misdoet,
Noch yet quaeds hebt in u gemoed.
8 Dit is het beeldt van de vroome Mensch,
Die wort belaegt na 's boosen wensch,
Door beveynstheyd en bedrogh:
Laes! dees boosheyt regeerter noch.
|
|