Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Lente doet de Aerd ontluycken.
LEnte die het soete leven,
Die de bloemkens en 't tapijt
Ons uyt uwen schoot komt geven,
Die ons soete jeughd verblijd:
In dees aengename tijd:
Daer het graesjen en het kruyd
Staen geciert met volle vreughd,
Daer ons hert is in verheughd,
Als ghy deelt u schoonheyt uyt.
2 Al de Beesjens komen boven
| |
[pagina 90]
| |
Al de dierkens kruypen voort,
't Vogeltjen, om Godt te loven,
Men soo geestigh queelen hoort,
En soo menigh lieflijck woord,
Word gseproken hier en daer,
In de schaduw van de blaen,
Als het hert wort opgedaen:
Om Gods lof te bootsen nae.
3 Al 't gedierte soeckt te paren
Met een over soete lucht,
Dan soo doet sich weer vergaren,
Want de Winter heeft geblust:
't Vinckjen breyt sijn nest met rust,
D'eene lacht, en d'ander singt:
Daer is blaeten en kryoel,
Daer is queecken uyt de poel:
D'een hipt, en d'ander springt.
4 Lieffelijcke blyde tijden,
Soete Kranskens van de min:
Wie sou sich doch niet verblijden,
Met een gantsch verheughde sin?
Wie sou niet het vuyl gewin
Laten varen en bespien
Wat een uytgenomen lust,
Wat een blijdschap, wat een rust
Godt ons over al laet sien.
5 Schout hier Godes wonder-wer[c]ken,
Die 't gesloten weer ontsluyt:
Wilt op sijnen zegen mercken,
En op dees gecierde Bruyt,
Die met loovers opgetuyt,
Die met goud en peerlen pronckt,
Die met purper en met groen
Kan haer schatten open doen,
Die ons vriendelijck belonckt.
6 Mensche, wilt de soete Lenten,
Oock ontsluyten van u hert:
Wilt op dese tacken enten
Deughd die noyt volpresen wert:
Dan soo suldy van de smert
Sijn bevrijt, en van de pijn,
Want de Deughd staet altijdt schoon,
Als een frissche Lauwer-kroon,
Die niet kan vertreden zijn.
|
|