Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijStemme: Lof-sang Symeonis. Of, Mariae. Of. Het was een Jongher-Heldt.IN angst en bittre smert,
Bedwelmt in ziel en hert,
Doen smeeckt ick, Godt den Heere:
Jae uyt der Hellen grondt,
Ick stracx verlichting vondt,
Na 't voorschrift van zijn leere.
Ghy wierpt my in de zee,
Van d'een tot d'ander ree:
Omlegert van de golven:
Ick sprack, nu sie ick Heer,
U aengesicht niet meer,
Maer blijf hier gantsch bedolven.
Sal ick oyt weer bespien,
Of uwen Tempel sien?
Om dat u water-baren,
Ja d'afgrond self mijn hoofd,
Verwerden, dat verdooft,
Sworf schricklijck in gevaren.
Tot aen der rotsen grondt,
Ick my omringelt vont,
Met mos en wier omgooten:
Eylaes wat droevigh wee?
Ja 't aerdtrijck had my mee,
Met grendels afgesloten.
Maer uyt al dese noot,
En midden uyt den doodt,
Hebt ghy my Heer getogen:
| |
[pagina 70]
| |
Want wijl mijn ziel versmacht,
En ick He[er], op u, dacht,
Doen toondy u vermogen.
't Gebedt uyt renen toon,
Klom stracx voor uwen throon,
Dat ghy tooghd u genade:
Maer die in ydelheen,
Haer tijd en lust besteen,
Die keer sich ten quade.
Doch ick wil't offer vyer,
Ontsteecken door mijn lier,
Den Lof-zang mijner snaren:
En doen geloften standt,
Want heyl daelt van u hant,
Die uw wel sal bewaren.
|
|