|
| |
De drie Kamerlingen de[s] Konings Darii, vercierden de[se] drie vragen, om in sijne guns[t] te geraecken, wie van dryen [de] sterkste was, de Wijn, de Konin[g] of de Vrouwen. Waer door [de] laetste des Konings gunste ve[r]wierf. 3. Esdra 3. En 4. Capit.
| |
Kan gesongen werden: Yets mo[et] ick u Laura vragen.
WYn wat hebdy groote krachten,
Over die u niet wil achten,
Ghy berooft dat eel verstant:
| |
| |
Ghy maeckt Koningen tot slaven,
Vrye, Rijcke, Dorsten, Graven,
Datse vliegen van u handt.
Ghy maeckt sorgeloos en luchtigh,
Dat een yder dwaes en kluchtigh,
Niemant aen sijn plicht gedenckt,
Watse doen dat wanens' eerlijck,
Daer 't nochtans is valsch een deerlijck,
Als ghy volle kroesen schenckt.
Liefd en vriendtschap wort vergeten,
Broederlijcke trouw versmeten.
Jae als zy in dolheyt raest,
Treckt zy 't swaert uyt om vernielen,
Om te moorden d'arme zielen,
En maeckt yder mensch verbaest.
Als men dan dus gantsch bekroosen,
Vol en dol sich gaet verposen,
En van slaep is overrast:
Weet men niet van zijn bedrijven.
En dus schentmen ziel en leven,
Als men is van wijn vermast.
| |
De tweede sprack van den Koningh.
Stemme: Yets moet ick u Laura vragen.
SYn dit niet wel groote Heeren,
Die daer Landt en zee regeeren,
Swaeyt de Koning slechts zijn scepter,
Vorst noch Onderdaen sich repter,
Of hun naeckt een droeve val.
Wil de Koning op den strijde,
Moet een yder dit niet lijden,
Moet hy niet meed' op den tocht?
Wil hy toorens, bergen, vechten,
Wil hy blaeckren, moorden, slechten,
Wort zijn wenck niet stracx volbrocht?
Wintmen 't roof, 't is voor den Heere.
Schot en lot is zijn vermeeren,
Seyt hy moort, soo moort men vast,
Seyt hy staet, verjaeght, velt onder,
| |
| |
Seyt hy bouwt, en plant: 't is wonder,
Hoe elck op sijn woorden past.
Hy gaet vreeten, suypen, swelgen,
Slapen, roucken. Wie wilt belgen?
Sijn Trauwanten staen daerom,
Niemant derfter kcicken, reppen,
Noch eens haren asem scheppen.
Dit is 't machtigh Koningdom?
| |
De derde sprack van de Vrouwen en van de Waerheyt.
Stemme: Yets moet ick u Laura vragen.
NIet de Wijn, noch oock de Koning,
Bralt in zijn gewelfde wooningh,
Maer de Vrouwen hebben kracht:
Komt niet yder van de Vrouwen,
Die de Kroon of Landen bouwen?
Elck wort van haer voortgebracht.
Sy weeft yder een de kleeden,
Sy geeft yder mensch zijn eere:
Sonder haer mach niemant leven.
Vrouwtjens moetmen d'eere geven
Sy zijn aller mannen Heer.
Sietmen gout of silvre schijven:
Peerlen, schatten, laetmen drijven:
Sietmen slechts een brave Vrouw.
Stracx vergaeptmen sich aen 't wesen,
Hier door wort de Vrouw gepresen,
Schoon zy menigh brengt in rouw.
Vader, Moeder, Landt en Have,
Laetmen varen, en als slaven,
Tijtmen met haer op de been.
Jae men waeght zijn lijf en leven:
Is de Vrouw dan niet verheven,
Dat zy heerscht oock boven reen?
't Swaert dat gortmen op zijn zijde,
Om te moorden, steelen, strijden,
En men swerft op zee en Landt:
En met buydt en roof geladen,
Kan sy in de roofkens baden,
| |
| |
Ja brengt menich om 't verstandt.
'k Sach Apame by den Koningh,
Sittend' in zijn troon en wooningh,
Dien sy nam de Kroon van 't hooft:
Sloegh hem noch aen sijne wange,
Keeck zy suyr, soo was hy bange.
Dus was hy van breyn berooft.
Lachte sy, soo was hy blijde,
Pruylde sy, hy smeeckt' en vryde,
Tot hy weer haer vriendtschap wan,
Dus kan Vrouwe kraght de Kroonen,
Hoe ontsachlijck, vleyen, hoonen,
Heerschen over Wijn en Man.
|
|
Auteursrechtvrij