Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijStemme: Psal. 37. Quelt u daer met niet, &c.DE Pharisee en 't rot der Schri[ft]geleerden
Schrolt stadigh aen op Christi woo[rt] en werck:
Dat Tollenaers en Sondaer stee[ds] verkeerden,
En naemen op zijn woordt een leerin[gh] merck:
Dat hy s'ontfing en gingh met So[n]daers eten.
Jae dit was in haer oogh een donck[...] swergh.
| |
[pagina 65]
| |
Maer hy sprack tot haer dees gelijckenisse,
Wie isser die daer hondert schapen heeft,
En een verliest, die niet dien hoop sal missen,
En soecken waer 't verlooren beesjen sweeft,
Ter tijt hy 't vindt, soo sal hy sich verblijden,
Dat dit verdoolt, verlooren Schaepken leeft.
Hy sal zijn Vriendt en zijn geburen nooden,
En seggen weest te saem met my verheughd:
Mijn Schaepken dat verdoolt, mij was ontvloden,
Dat heb ick weer gevonden: wat een vreughd?
Dus wilt u t'saem in mijne vreughd verblijden,
Om dat my wederbaert soo groote deughd.
Daer sal meer vreughd by God in d'Hemel wesen
In eenen Sondaer die hem recht bekeert:
Als over veel oprechte die Godt vreesen,
En in zijn woort te recht zijn afgeleert.
Wat Vrouw ist die een penningh heeft verlooren,
En die niet en soeckt na 't geen zy soo begeert:
Sy keert haer huys, ja sal met kaersen soecken,
Tot zy verkrijght 't verlooren in 't gesicht:
Sy haelt haer Vrient en Buyren uytte hoecken,
En roept, wat vreughd mijne herte dus verlicht?
Mijn Penning was verlooren, nu gevonden,
Dus uwe vreughd in mijne blijdschap sticht.
Ick segh u dat de Enghlen sullen springen,
Wanneer een Sondaer doet oprechte boett':
| |
[pagina 66]
| |
Jae sullen Godt daer voor Lof-zangen singen,
Dat hy 't verlooren Schaep dees weldaet doet,
Dus wilt u Sondaers recht tot Godt bekeeren,
En valt verslagen uwen Heer te voet.
Hy soeckt en bidt, en streckt uyt zyne armen,
En smeekt, jae roept, hy wil niet uwe doodt:
Maer dat hy sich wil over u ontfarmen.
Verschijnt voor Godt, en stelt u naeckt en bloot,
Bidt om genae, versaeckt u sondigh leven,
Hy sal u ziel verlossen uytte noodt.
Schoon of een Vrou mocht hare vrucht vergeten,
Die zy met smert ter werelt heeft gebaert:
Soo wort van Godt de Sondaer niet versmeten,
Maer uyt genae, door waer' berouw, gespaert.
Gods goedigheyt is sonder tal of mat[en],
Die onse voet door 't struyckelen b[e]waert.
|
|