Gedichten

[p. 215]

De Belgen.

[p. 217]

Aan het taal- dicht- en tooneelkundig genootschap te Aelst, gekend onder de spreuk: amor vincit,
ter gelegenheid van zyn Zevenste Eeuwgety en van den plegtigen Kampstryd voor Onderwerp hebbende; De Bespiegeling over de Belgen.

Triomf! die groote dag is eindelyk geboren,

Waar op uw Broederschaar, uwe edele Maatschappy,

Die nooit door Staatsorkaan haar schitter heeft verloren,

Viert, in de grootste praal, haar Zevenste Eeuwgety.

[p. 218]

 

Triomf! uw schedel torst die schoone Jubelblaaren,

 

Waar voor de Diadeem haar glinsters duiken moet:

 

Wat overheerlyk groen van Zevenhonderd jaaren

 

Omschaduwt, in dit uur, uw dierbren Broederstoet!

 

 

 

Juicht, Belgen! juicht om 't meest: deelt in den roem en praale

 

Die 't Jubelvierend Aelst van daag word toegewyd;

 

Siert met uw Letterloof zyn glorieryke Zaale,

 

En stuit de grimmigheid der lasterzieke Nyd.

 

 

 

Ja, groote Dichter⁽¹⁾! hef uw adelyk gebeente

 

Op dezen plegtgen stond, al juichend uit het graf:

 

Werp, werp een starrend oog op 't Aelstersch eergesteente,

 

Waar aan weleer uw geest den grootsten luister gaf.

 

 

 

Voeg uwe Praalfestoens by hunne Jubeltelgen,

 

Geef eer aan uw Stad, aan uwe Maatschappy;

 

Ja, plaatst U in den rang van onz' gekroonde Belgen

 

Op 't glorieryk gestoelt' van Kunst en Poëzy.

 

 

 

Wat roem, wat heerlykheid voor U, ô Aelsterlingen!

 

't Handklappen in uw Zaal, een Kamp, een' Redestryd,

 

Waar Belgen, op uw vraag, hun' Vadren Grootheid zingen,

 

En stellen voor elks oog van uit den vroegsten tyd!

 

 

(1) Wilhelmus Caudron, een der grootste en beroemste dichteren van zynen tyd, geboren ten jaare 1607 binnen de stad Aelst, en aldaar overleden ten jaare 1692.

[p. 219]

 

Teregt viert Gy dit Feest: teregt zyn de edle Kranssen

 

Van uwe Jubelnymph omstraald van godlyk licht,

 

Vangoud, van hemelgloed, van duizend flikkerglanssen,

 

Die, in geen Westerkim, ontzinken aan 't gezigt.

 

 

 

Ga voort, o Broedertal! in vlyt en kundigheden;

 

Zy trotsch op 't Jubelgroen van Zevenhonderd jaar:

 

Wie volgde U op het spoor, wie stapte in uwe schreden

 

Die nooit 't zy hinderpaal, 't zy stronkels wierd gewaar?

 

 

 

Gy hebt uw Guldenspreuk⁽¹⁾ de grootste kracht gegeven;

 

Zy blonk, in al uw doen, als in een goude plaat:

 

Zy was, zy bleef de ziel, de dryfveer en het leven

 

Waar door uw Maetschappy tot heden blyft in staat.

 

 

 

Ga voort - reikt Haar de hand, schuilt onder Haare vlerken,

 

Doet hulde aen Liefde en Kunst, als Broeders van een bloed;

 

Zoo zal de laatste Belg uw praal, uw grootheyd merken,

 

En roemen op den bloei van zulk een Dichtrenstoet.

1810.

(1) aMor VInCIt.