Gedichten

[p. 206]

By de plegtige inwyding der kermis der stad Kortryk,
den 19ⁿ van Oogstmaend 1810.

Het oude Rome, om Feest en plegtigheyd te vieren,
Vergoot een vollen stroom van dierbaer menschenbloed;
Een talryk slaevenrot wierd van de wreedste dieren
Al vechtend, omgebragt by d'aengesnelden stoet.

Dank zy den Liefdegod! die schrikbre onmenschelykheden
Zyn by het zachte volk van Vlaendren onbekend;
Den braven Vlaenderling, beschaefd van aerd en zeden,
Is noch aen gruweldâen, noch moordery gewend.

[p. 207]

 

Zie, Kortryk noodigt uyt zyn deftge nageburen

 

By 't grootsch inwydingsfeest van zynen Kermisdag:

 

Dit Tydstip, zoo gewenscht, zien wy nu in zyn' mueren

 

Voor d'Eerste mael gevierd, in luyster en gezag.

 

 

 

Men opent stryd op stryd in schaduw van lauwrieren

 

Een edel gloriegoud wacht elken winnaer af;

 

Romeynen! wykt terug met uw gevloekte dieren

 

Waer van uw vroegsten tyd het schandigst voorbeeld gaf!...

 

 

 

Hier weet een' Dichtrenschaer de Vrede⁽¹⁾ te bezingen;

 

Daer schetst een' schrandre Pen het schoonste pronktafreel:

 

Gints gaet den Kruysbogist naer 't sierlyk zilver dingen,

 

En de edle Toonkunst wacht aan 't schittrend Prystooneel.

 

 

 

'T is prael, 't is heerlykheyd 't zy waer wy de oogen wenden,

 

Elk boezem slaet van weelde, elk word door vreugd geleyd;

 

Men kent geen onderscheyd: en vriend en onbekenden

 

Elk groet met handgeklap dit Feest, deez' plegtigheyd.

 

 

 

Juych, Kortryk! juych met ons: strooyt roos en lelieblaedren

 

Vlecht palmen, op dit uer, omkranst uw' waerde Stad:

 

Voeg uwe hand aen die van uwe Burgervaedren:

 

- Dit waerde Feest verheerlykt uwe bakkermat.

 

 

(1) Zinspelende op den Kampstryd, dien dag uytgeschreven, en tot voorwerp hebbende: Het Nut der Vrede.

[p. 208]

 

Verbeeld deez' grooten dag op uwe Schauwtooneelen

 

Wier hemelhoog gewelf hutst van uw glorieblèen:

 

Moog zyn geheugnis laeter uwe Neeven streelen!

 

Moog hy, in 't goud gegrift, in hunnen boezem staen!..

 

 

 

Schetst deze Plegtigheyd, doorvrocht van zwier en trekken,

 

In edelen Damast, dit pronkstuk van uw' hand,

 

Die stof, die 't schranderst oog sints lang wist optewekken,

 

En, die tot wonder strekt, zelfs in het verste land.

 

 

 

Ja, kundig Kortryk! dat op uwe tydsgeschichten

 

Een onuytwischbren stift bezegle dit Verdrag!

 

Zoo zal, dank aen uw' zorg, uw Nakroost zich verpligten

 

Vol dankbaerheyd te juychen op uw Kermisdag.

1810.