Gedichten

[p. 197]

Aen den heer Gheerbrant, van Wacken, lid van de menigte van eer,
Toen hy uyt het Krygsveld in zyne Geboorteplaets terugkwam,
den 24 october 1808.

Heeft ooyt een gloriezon haer tintelende straelen

Doen schitteren op Wackens oord,

Wierd ooyt een Vriendschapskreet gehoord,

'T is, in dit uer, dat wy uw' dierbren roem afmaelen.

Noch moordgeloey, noch stael, noch 't buldren van 't klaroen

Niets kon uw' heldenmoed verflouwen,

En by het snorren der kartouwen

Verwierft Gy, en teregt, uw roemryk Eerblazoen.

[p. 198]

 

Thans groet Ge uw vreedzaem Dorp na vyfpaer bange jaeren,

 

Gy, die nooyt weekt op 't oorlogsveld,

 

Gy, die staêg streed als koenen Held!

 

Wy juichen, om te meest, op uwe Lauwerblaêren.

 

 

 

Noch Rus, noch Pruyssenaer weerstond uw leeuwenmoed:

 

Uw staele vuyst versloeg die dappren

 

En, waer ge uw legervaen zagt wappren,

 

Daer stortet gy voor haer, o Vriend! uw edel bloed.

 

 

 

Aenvaerd, o Wackens kroost! onz' waerme jubelgroeten,

 

En, hebt Gy roem aen moed gepaerd,

 

Elk burger, die thans op U staert

 

Vlecht lauwren voor uw kruyn, strooyt bloemen voor uw' voeten.

 

 

 

Uw Dapperheyd verwierf haer loon: een billgen Vorst

 

Schonk U het Kruis der echte Helden,

 

De Faem zal steeds uw koenheyd melden:

 

Draeg fier dit Teeken op uwe onverschrokken borst.

 

 

 

Hebt gy op 't veld van Eer uw dierbaer bloed vergoten,

 

Uw taek is roemvol afgedaen;

 

En - hebt gy vuer en vlam weêrstaen,

 

Leef thans in ruste en vreê by uwe landgenoten.

1808.