Gedichten

[p. 148]

Het onloedig Zoenoffer.
Aen den eerweerden heer J.-J.-E.-G. de Beer, graef des H. Roomsch Ryks, enz.
Proost der kollegiale kerk van St. Salvater, te Harelbeke.

Potens in opere et sermone corám Deo et omni populo.
Luc. XXIV, v. 19.

Laet vry Melchisedech, laet Aaron zyne altaeren
Met geyt, met rundervee en reukwerk overlaên,
Laet hun de Bondkist met 't eerbiedigst oog bewaeren,

Laet 't oud Verbond zyn Priesters voorenstaen;

Die grootheyd, dit gezag, dien ongemeenen luyster
Verdwynt als rook en mist, voor 't nieuwe Zoenaltaer:
De Schaduw wykt voor 't Licht, de Waerheyd breekt door 't duyster,

Een rynre gloed daelt thans van 't Spitskalvaer.

[p. 149]

 

Al wat by d'Oude Wet als Heylig wierd bedreven

 

Was slechts eene ydle schits, een' ruwe teekening;

 

Nu zien wy dit tafreel tot d'hoogsten glans verheven,

 

Een glans die prykt voor elken sterveling.

 

 

 

O Priester! die uw' geest op vleuglen van gedachten

 

Laet stygen naer die bron van troost en zaligheyd,

 

En, die uyt hooger sfeer, het leven schynt te wachten,

 

U zien wy tot deez' vroome plaets geleyd.

 

 

 

Uw wensch, uw vuerge drift, uw eenig zielsverlangen

 

Zyn, by dit Offerfeest, in overmaet voldaen;

 

Gy hebt, uyt 's Heylands naem, een' Hemelmagt ontvangen

 

Waervoor zelfs d'Englen in verrukking staen.

 

 

 

Gy stapt op 't reyn altaer, na Sions heylig orden,

 

Een wolk van wierook golft tol 's Tempels hoogsten rand;

 

Gy spreekt: en op uw' stem vervat in tweepaer woorden,

 

Daelt Godes Zoon in uw' gezalfde hand.

 

 

 

Waer voert ge, onvlamd Geloof! me in zielsbespielingen!...

 

De Heemlen opnen zich, ik hoor een Englendrom

 

Op onnavolgbren toon het Drymaelheylig zingen,

 

En - 'k buyg my nederig voor 't Heyligdom.

 

 

[p. 150]

 

O dienaer Gods! is U die wonderkracht gegeven

 

Aen U, wiens herderstem uw kudd' ter Tempel leyd,

 

En zyt gy tot den rang der Priesteren verheven,

 

Doog dat ik juyche in uwe waerdigheyd.

 

 

 

O ja, gy gaet in waerd' Gods Engelen te boven,

 

Zy luystren naer uw stem, en kennen hunne kracht,

 

En volgen 't Offerlam in 't eeuwig hof der Hoven

 

En voeren uwe bêe tot d'Oppermacht.

 

 

 

Zy dekken siddrend zich met hagelwitte vlerken

 

Voor d'onafmeetbren glans van Godes majesteyt;

 

Zy weten stervlings hoop te koestren en te sterken

 

Toen Hemelwaerts zy stygt met vroomigheyd.

 

 

 

Gy brengt noch riekend hout, noch toonbrôon op d'Altaeren,

 

Rond U schaert zich niet meer het jonggespeende lam;

 

Uw macht schaept 't Eeuwig Woord, de vreugd der Engelschaeren,

 

Die waerde spruyt uyt Jesses eeuwgen stam.

 

 

 

Gy, wiens geëerde kruyn omglanst des Hemels zegen,

 

Tracht dat gy van de Kerk den vaststen hoeksteen wordt,

 

Dien 't wangeloof, hoe yslyk, nimmer kan bewegen,

 

Noch door 't Tempeest kan worden ingestort.

 

 

[p. 151]

 

Zoo zal uw ziel, o waerde Priester! na dit leven

 

Door d'Englen die van daeg zich knielden om 't Altaer

 

Gevoerd zyn voor Gods troon, om eeuwgen lof te geven

 

Aen God - aen Hem die was zyn Offeraer.

1797.