Gedichten
(1861)–Pieter Joost de Borchgrave–
Auteursrechtvrij
[pagina 143]
| |
Aen Den Heere J.E. de Rym, geboortig van Wacken.
| |
[pagina 144]
| |
Wat vergt men van een volk dat God en Godsdienst kent,
Dat, schier van aen de wieg, en Kerk en Almagt eerde,
Dat zyn geweten nooyt door zedeloosheyd schend;
Wat vergt men, en met regt, in zulke Regtsgeleerde,
Daer God zyn wetten zend?
Als weleer 't Porticus en 't Forum heeft bewezen,
Dat Deugd, Regtvaerdigheyd, Rondborstigheyd en Trouw
Moest uyt hun handelwys gestaedig zyn te lezen,
Moest blinken in de zael van Themis Praelgebouw,
En staedig zyn geprezen;
Wat moet uw Vaderland, o schrandren jongeling!
O vreugd van uw geslacht! ô roem der Wackenaren!
Van U niet hopen, die dit eervol ambt ontfing,
Wyl gy in Lovens vest wierd in het Regt ervaeren ,
Dank aen uwe oefening?
Den deftgen stam daer, Gy, de Rym, zyt uytgesproten,
Strekt ons tot waerborg voor uw kunde en schranderheyd;
G'hebt, sints dit plegtig uer, uw Dorp en Speelgenoten,
In die gewenschte hoop, gekoesterd en gevleyd,
Met blydschap overgoten.
Aenvaerd met heldenmoed uw' eerbiedwaerdigen last,
Bestryd het onregt, weet wat billyk is te schraegen;
Toond dat het Regtsgeding aen uw bekwaemheyd past,
Toond dat uw' wetenschap, by 't klimmen uwer daegen,
Meer dan den Ceder wast.
| |
[pagina 145]
| |
De Wysheyd heeft reeds lang aen U de hand gegeven,
'z Heeft, U, haer gunsteling, met een bedaerd gelaet,
Geleyd tot op dien trap daer men U ziet verheven,
Door Haer is U vergund den naem van Advokaet,
Om slechts voor 't Regt te streven.
Dat zy uw leydstar zy, en blyve dag en nacht!
Gy zult aen groot en kleyn tot schrik zyn en behaegen:
't Oud Roome wierd voorheên veel meer gevreest en g'acht
Om zyne Wysheyd, daer men nog hoord van gewaegen,
Dan om zyne Oorlogsmagt.
Het dondren van 't klaroen en 't bliksemen der klingen
Zyn, zonder wyzen raed, een vruchteloos geweld:
De schranderheyd des geest weet alles te doordringen,
En, schoon men magt op magt daer tegen schaert of steld,
Niets kan 't Vernuft bedwingen.
De Wysheyd is het schoonst, het eêlste pronksieraed,
Zegt Aristoteles, in voorspoed en genoegen;
Ze is ook de troosterin, den besten toeverlaet,
De keurigste artseny, toen ziel en boezem zwoegen,
Toen 't hart van weedom slaet.
Hebt gy, ô Jongeling! in 't hedendaegs Athenen,
In Lovens gryze vest, die Hemelspruyt gezocht,
Hebt gy door noeste vlyt, door yver uytgeschenen,
Ja, dag en nacht geslaefd en vueriglyk gevrocht:
- Uw arbeyd is verdwenen!...
| |
[pagina 146]
| |
De Wysheyd is aen U, en gy aen Haer gewyd,
Den naem van Regtsgeleerde is U thans toegeschreven;
Beantwoord aen die gloor, toond dat g'haer waerdig zyt:
Die kroon is zonder vrucht, aen U niet toegegeven
In Lovens edlen stryd.
Word thans van kweekeliug een Regtsgeleerden vader,
Die 't Regt handhaven wilt in weêrwil van de dood:
Roept staeg 't noodlydend volk, dat ieder tot u naeder'!
Dat d'onderdrukte deugd gered zy uyt den nood,
Tot spyt van den verraeder!
Doet door het heylig Regt aen uwe zorg vertrouwd
De Waerheyd hulde, doet de vuyge boosheyd vreezen:
Dat ieder uyt uw deugd en handelwys beschouwd
Hoe gy aen droeve weeuw en ouderlooze weezen
Uw raed en hart ontvouwd.
Toond dat uws Vaders deugd en goedheyd zyn herboren
In U, zyn edlen telg, in zyn geleerden Zoon!
Laet nooyt door daedloosheyd verwelken noch verdoren
Die gaven door Natuer van jongs U aengeboôn,
U mildelyk beschoren!
Dien grooten glorienaem, die Taek van Advokaet,
Zal weynig zegeblaên om uwen schedel hechten,
Zoo gy door schranderheyd, door kracht van raed en daed,
En volks- en staetsgeschil niet stremt, niet weet te slechten,
In 't midden van den Raed.
| |
[pagina 147]
| |
Mag myne stem nog eens rondborstig tot U spreken,
o Jongeling! komtna 't geen Plato van u vraegt:
Zoo zal het heylig Regt door wolk en nevlen breken,
En, als een gulde Zon mild glinstren dag en nacht,
Om de onschuld t' helpen wreken.
Toond voor den Regterstoel eene onverschilligheyd,
Die u noch Vriend, noch Maeg, noch Bloedverwant laet kennen;
Dat U het blinkend goud van Peru nooyt misleyd',
Noch eene DalilaGa naar voetnoot(1) uw' schreden weet te wennen,
Als gy het Regt bepleyt.
Laet nimmer uwe hand het straffend zwaerd ontvringen,
Als 't Vaderland dit vergt tot straf van heuveldaên;
Beperk uw drift: weet staêg partyzucht te bedwingen,
Weest uwen eed getrouw, moog gy dien nooyt verraên
In 't oog der stervelingen!
o Ja, beklim met vreugd nu Themis glorietrap!:
Weest de onschuld tot een steun, het kwaed tot een bevegter!
Geef blyken van uw' geest, van uwe wetenschap,
Op dat me U roemen mag als Regtgeleerde, als Regter,
Met 't hevigst' handgeklap!...
1796. |
|