Gedichten

[p. 78]

De Bede der Pelgrims.

Thans zien wy, na ons wensch, den blydsten aller daegen!
Aen U, o moeder Gods! wordt voor dit kerkaltaer
Onz' nedrigste offerande eerbiedig opgedraegen:

Aenhoor onz' bêe, in voorspoed en gevaer.

Geen afstand, hoe geducht, hoe vol van moeylykheden,
Geen staetstempeest, geen kryg kon onze drift weêrstaen;
Gy troost ons boezem, Gy geeft kracht aen onze schreden,

Gy schiet ons hart de vlugtste wieken aen.

't Is met een vroome ziel dat wy uw Domhof naedren;
't Is daer dat Gy der Pelgrims beê en hulde vraegt,
Dat Vorst en onderdaen, en weeuw en wees vergaedren,

En knielen voor uw troon, o reyne Maegd!

[p. 79]

 

O ware Troosterin! o Gy des Heyland's moeder!

 

Aenvaerd de gift die onze kuyssche hand U biedt;

 

't Is 't nederig geschenk van elken bevaerdbroeder

 

Wiens mond tot U thans stuerd een Jubbellied.

 

 

 

In U is onze hoop, in U is ons vertrouwen;

 

Der hemlen scheur 't gewelf door godelyke kracht;

 

Wil ons, van op uw troon, in dezen Tempel schouwen

 

Daer vroomheyd slechts uw' dienaers heeft gebragt.

 

 

 

Waek op ons Vaderland: 'k hoor reeds d'orkaenen dreygen,

 

Bewaer ons gulle Vrêe, zeg'n onzen pilgerstaf;

 

Laet hemelwaerts tot U ons wanklend harte steygen,

 

Versterk ons, wen ons roept het vratig graf.

 

 

 

Ja, leyd ons, na uw wil: wy reyken U de handen,

 

Droog onze tranen af, in tegenspoed, in nood:

 

Wy zullen hart en beê aen uwen dienst verpanden,

 

Zy ons een schild in 't aeklig uer der dood.

1792.