Bybelvraeg.
Gods Zoon die g'heel des Al door zyne magt omvat
In eenen slechten stal heeft willen zyn geboren.
Uytgesproken in de Keyzerlyke en Koninglyke Academie te Brugge den 26 december 1792.
Discite a me quia mitis sum et humilis corde.
Matth. Cap. XI. v. 29.
Al wat Emmanuel gedaen heeft binst zyn leven
Is 't schepsel zyner hand en les en voorbeeld geven.
Hy, die des aerdryks staf en 's Hemels kroone torst,
Hy, die 't Heelal bestuerd als d'aller vorsten Vorst,
Heeft 't menschlyk pak des vleesch zich willen nedrig gorden,
En voor den evenmensch als mensch geboren worden
| |
Niet in een praelgebouw, daer men van allen kant
En jaspissteen, safier, en goud en diamant
Ziet flonkren in den gloed van bleekende robynen,
- Waervoor, lyk voor den macht, het daglicht moet verdwynen, -
Maer in een aerme stulp, een laegverworpen stal,
Slechts op wat hooy en strooy, tot boet van Adams val,
Om 's menschen opgeblazen hoogmoed te bestryden,
Om zyne vuerge drift van heblust te bevryden,
Om in zyn hart te kluystren die Ootmoedigheyd,
Die Hy, schoon Godes Zoon, in Bethlem heeft verspreyd.
Hy, die de orkanen stut, die 't zeegeklots houdt tegen,
Die 't zwerk der Heemlen schiep, die d'aerdbol kan bewegen,
Hy, die aen Zon en Maen en op en neêrgang geeft,
Die alles roert of stilt wat Hy geschapen heeft,
Hy, die en donder zelf en bliksem weet te binden,
Kon in Judeënland een' rykre schuylplaets vinden:
Maer, zyne Nedrigheyd die nooyt kan zyn gevat,
Nam hooy voor zwaenendons, een krib voor bakkermat,
Koos redeloos gediert voor hofsche lyftrouwanten
Om die verheven Deugd zyn schepslen in te planten,
Om 't dierbaer zegelwoord van d'heylge Orakelblaèn
Sints eeuwen lang voorzeyd, te doen in luyster staen....
Dien Opperheer en Vorst, die bronaêr aller dingen
Verkoos en kribbe en stal, om ons, o aerdelingen!
Te leeren hoe men moet de Hoovaerdy versmaêin,
En hoe des wenschen hart aen wellust moet weêrstaen.
| |
Gods zendling, toen de winter guerde, is slechts geboren,
Heeft een rampzaelgen windel in een kribb' verkoren,
Om ons te toonen hoe men staêg bestryden moet
De vuyge molligheyd, den snooden overmoed.
Want, o wellusteling! wat is de duer van 't leven?
De duer des rooks - dien men een luttel tyd ziet zweven.
De duer der schaduw - die, schoon gloort het helder licht,
Voor ons verbysterd oog verdwynt en eensklaps zwicht.
De duer der bloem - die staet in vollen glans te praelen -
Doch, eer op 't Westerland de zon verdooft haer straelen,
Heeft soms een storm die bloem van haren stam gerukt,
Of heeft de ploeg, Eylaes! die reeds in d'aerd gedrukt.
Erdenken wy gestaêg in welke laege wooning
Voor ons is neêrgedaeld dien Oppervorst en Koning,
Op dat ons wanklend hart, by dezen aerdschen stryd,
Nabootse 't heylzaem spoor van zyne Ootmoedigheid.
1792.
|
|
Auteursrechtvrij