Gedichten(1861)–Pieter Joost de Borchgrave– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 73] [p. 73] Een Trouwig Hart. Een trouwig hart klopt vast by heldre en sombre daegen: Wordt soms zyn drift beproefd door 's noodlot's onweêrsvlaegen, 't Blyft ongeroerd. - 't Wordt nooyt door trouwloosheyd verwart; Myn wensch is, toen, vol druk myn' ziel en boezem hygen, Toen donkre wolken om myn' hellen hemel stygen, Een trouwig hart. Een trouwig hart, o neen! voelt nooyt zyn' gloed verduystren: Komt 't pad eens dierb'ren vriends met doornen zich te kluystren, 't Spreyd fluks zyn balsen, 't heelt de bitste pyn en smart; O kon ik my dien hemelschat altoos bewaeren! 'k Zou zegnen, toen de sneeuw gevlokt ligt op myn' haren, Een trouwig hart. [pagina 74] [p. 74] Een trouwig hart weet staêg en troost en heul te schenken: Schoon 't spotters door verraed of wangunst willen krenken, 't Blyft stevig, als een rots die storm en bliksems tart; Moog ik dit kleynood op myn' warmen boezem strenglen, 'k Zag als een goude kroon my aengeboôn door d'Englen Een trouwig hart. 1791. Vorige Volgende